အလြမ္းေျပ

တစ္ေန႕  တစ္ေန႕... စာမ်က္ႏွာ စာအုပ္ႀကီးေပၚက သတင္းေတြ ဖတ္လိုက္၊ သတင္းလင္႕ေတြ ေအာက္က  ရန္ပြဲ အဲေလ ဘြာေတး ၊ ဝက္ဝက္ကြဲ ေဆြးေႏြးပြဲ ေတြကို မ်က္လံုးေလး ေပကလပ္ ေပကလပ္နဲ႕ တက္ဖတ္လိုက္နဲ႕ မိန္းကေလးဆိုေတာ႕ စပ္စုတာေပါ႕။

အဲလိုနဲ႕ ဥာဏ္မီသေလာက္ေလး ေျပးေျပး ဖတ္ရင္း  ... ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥ ဟိုကိစၥ ဒီကိစၥေတြ ရိပ္မိဝါးမိလားေတာ႕ .. ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥ ေတြ ေျပာႀကတာေတြ႕ရင္ အရိုးရဲ႕ ဥ... သီခ်င္းကိုပဲ ေျပးေျပး သတိရမိပါေတာ႕တယ္။

ျပည္တြင္းစစ္ေတြ အေႀကာင္း ၊ စျဖစ္ရတဲ႕ အေႀကာင္းေတြ ထားလိုက္ပါဦး...  အခု လက္ရွိ ႀကံဳေနရတဲ႕ အရာေလးေတြပဲ ႀကည္႕ပါရေစဦး။

စစ္ပြဲေႀကာင္႕..

မိဘမဲ႕ရတဲ႕ ကေလးေတြ၊ ကြဲကြာရတဲ႕ မိသားစုေတြ၊ ေနစရာမဲ႕ ျဖစ္ေနတဲ႕ လူသားေတြ၊ က်ီးလန္႕ စာစားဘဝေတြ .. ခ်စ္ေသာသူနဲ႕ ေကြကြင္းရတဲ႕ အပူမီးေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ .. 

စစ္ပြဲေတြ ဘာေႀကာင္႕ စျပီး တိုက္တိုက္ .. စတိုက္ရင္းနဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ရလာတာက အမုန္းေတြ အျငိဳးေတြ ပါပဲ.. သက္တမ္းႀကာေလ ႏွစ္ဘက္စလံုးက အျငိဳးေတြ အမုန္းေတြ ပိုပိုႀကီးလာေလပါပဲ။ 

အရိုးရဲ႕ သီခ်င္းထဲမွာလိုေပါ႕.. 

သီခ်င္းေရး ဆရာကိုအရိုးက သူ႕သီခ်င္းေလး ထဲမွာပဍိပကၡ(Conflict) တစ္ခုရဲ႕ သေဘာသဘာဝကို အရိုးအရွင္းဆံုး ရွင္းျပထားတာပါ။ ျပႆနာရဲ႕ အစကေတာ႕ ႀကက္ဥလုတာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕  တကယ္႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုယ္႕လူထိေတာ႕ ကိုယ္ဘက္ကနာ၊ သူလူထိေတာ႕ သူ႕ဘက္ကနာ။ တျဖည္းျဖည္း ေခ်လြန္ လက္လြန္ေတြ  ပိုပို ျဖစ္လာရာက ႏွစ္ဘက္လံုး အထိနာလာရတဲ႕ သေဘာနဲ႕ ေနာက္ဆံုး ျပႆနာ အစျဖစ္တဲ႕ ႀကက္ဥ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႕ အဓိကထက္ အမုန္းတရား အျငိဳးတရားေတြက ပိုသိပ္သည္းလာျပီး ရွင္းဖို႕ ခက္သထက္ ခက္လာတတ္တဲ႕ အေႀကာင္းကို ေရးျပထားတာပါ။ 

ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာ ႏိုင္ငံႀကီးလည္း ျပည္တြင္းစစ္ ဒဏ္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခါးစည္းျပီး ခံခဲ႕ႀကရတာပါပဲ။ ကၽြန္မက သူငယ္ခ်င္း မ်ားပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားလည္း စံုပါတယ္။ သူတို႕ေတြနဲ႕ စကားေျပာတဲ႕ အခါတိုင္း သူတို႕ ခံစားခ်က္ေတြ သူတို႕ ရင္ဘတ္နဲ႕ ရင္းျပီး ခံစားရသမွ်ေတြကို သူတို႕နဲ႕အတူ မ်က္ရည္လိုက္က်ျပီး ခံစား နားေထာင္ေပးဖူးပါတယ္။ သူတို႕ ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္း ထပ္တူ နားလည္ ခံစားမိပါတယ္။ 

ထို႕အတူ စစ္တပ္မွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိေတာ႕ ေရွ႕တန္းအေႀကာင္း သူတို႕ ေျပာတဲ႕ အသံနဲ႕ သူတို႕ ေျပာတဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္း နားေထာင္ေပးဖူးပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ေတြ႕ျမင္ေနရတဲ႕  စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ဒုကၡေတြကိုလည္း ခံစားမိပါတယ္။

ကၽြန္မ ေခါင္းထဲမွာ ေတြးမိတာကေတာ႕  အားလံုးက ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြပဲ။ သူတို႕ေတြ အားလံုး အနာဂတ္မွာ ဒါမ်ိဳးေတြ ဆက္ မႀကံဳေစခ်င္ေတာ႕ဘူး... စစ္ပြဲေတြရဲ႕ ရလဒ္က ေနာက္ဆံုး ရလိုက္တာနဲ႕ ေပးလိုက္ရတဲ႕ အရင္းအႏွီးက တန္လို႔လား။ တစ္ေယာက္စီတိုင္းကို လိုက္ေမးႀကည္႕ရင္ သူတို႕ေရာ သူတို႕ အနာဂတ္ မ်ိဳးဆက္ေတြကို ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးေတြ လက္ဆင္႔ကမ္း ခ်င္မွာတဲ႕လား။

လူေတြဟာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကမၻာေပၚက တစ္နည္းနည္းနဲ႕ ခြဲခြာရမယ္႕ သူေတြခ်ည္းပါပဲ...အျငိဳးေတြ အမုန္းေတြနဲ႕ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနမယ္႕ အစား လူ႕ဘဝ ေတြ႕ဆံုစဥ္ ခဏမွာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳနဲ႕ ေမတၱာေပး ခ်စ္ခင္ႏိုင္ရင္ ဘဝက ျငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ေနမွာပါ။ လက္ရွိအခ်ိန္ကိုသာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ေနသြားရင္ ေနာင္တဆိုတာ မလိုတဲ႕ အရာ... တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကေန တစ္ကမၻာလံုး ဒီအတိုင္း ပါပဲလို႕ ေတြးမိတယ္...။ 

အနာဂတ္မွာလည္း ကိုယ္႔မ်ိဳးဆက္ကို ေကာင္းမြန္တဲ႕ အေျခအေနေလး တစ္ခုကို လက္ဆင္႕ ကမ္းႏိုင္ဖို႕  အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္မဟုတ္လား။ ေဆြးေႏြးဖို႕ လိုအပ္တဲ႕ အရာေတြကို ျငိမ္းခ်မ္းေရး နည္းနဲ႕ စည္းနဲ႕ ေဘာင္ထဲက ေတာင္းဆို ညွိႏွိဳင္းႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားရင္း အမုန္းေတြ အျငိဳးေတြႀကား နစ္ျမွဳပ္မေနဘဲ အေကာင္းဆံုး အေျခအေနတစ္ခုကို ရုန္းထြက္ ဖန္တီး ႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားရမယ္လို႕ ထင္မိပါတယ္။ အေျဖမထြက္တဲ႕ ပုစၦာတစ္ခုကို အေျဖထြက္ေအာင္ တြက္နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းတြက္ေပးဖို႕ လိုအပ္တယ္ မဟုတ္လား။ 

ပဍိပကၡ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္လာရင္ လြယ္လြယ္နဲ႕ အဆံုးသတ္ဖို႕ မလြယ္မွန္းေတာ႕ အမ်ားသူငါလိုပဲ ကၽြန္မလည္း သိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္မ ကခ်င္ဘက္က ဒုကၡသည္ေတြကို မႀကည္႕ရက္ေတာ႕ဘူး..  အရိုးသီခ်င္းထဲကလို ေနာက္ဆံုးမွာ ပုခံုးထဖက္ေစခ်င္ လွပါျပီ။ 

   ျပႆနာထဲကေန အျပင္ကို ေခါင္းျပဴႀကည္႕ျပီး ကိုယ္႕လူေတြရဲ႕ ခံစားေနရတဲ႕ ဒုကၡေတြနဲ႕ ေနာက္က် က်န္ေနခဲ႕တဲ႕ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေရွ႕ေရးကို ငဲ႕ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ပန္းခင္းႀကီးကို စတင္ပ်ိဳးေထာင္ဖို႕ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ပဍိပကၡ ျပႆနာေတြထဲက ပါဝင္ေနတဲ႕  Actors ေတြအားလံုးကို   ေမွ်ာ္လင္႕ ေတာင္းဆိုခ်င္မိ ပါတယ္လို႕..  ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာ ရလာရင္ေတာင္ ေနာက္တစ္ခါ ႀကက္ေတြ မဥေအာင္ လုပ္ရဦးမယ္ မဟုတ္ပါလား။

အလြမ္းေျပ

.