My Blog List

ေရးခဲ႕ျပီးသမွ်ေတြ

Life

The adventure of life is to learn.
The purpose of life is to grow.
The nature of life is to change.
The challenge of life is to overcome.
The essence of life is to care.
The opportunity of life is to serve.
The secret of life is to dare.
The spice of life is to befriend.
The beauty of life is to give.
The joy of life is to love.

~William Arthur Ward

ကူးလူးယွက္သြယ္..

ေဝဖန္ အႀကံေပးခ်င္တာေလးေတြ ရွိရင္..

alwanpyay.ppt@gmail.com

ကို ဆက္သြယ္ ေပးပို႕လို႕ ရပါတယ္ရွင္..။
ေက်းဇူးတင္ ခင္မင္စြာ ႀကိဳဆိုလွ်က္ပါေနာ္။


လာလည္တာ ေက်းဇူးေနာ္..

ေကာင္းေသာေန ့ပါ..
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..



ခင္မင္မွဳ ေျခရာေလးမ်ား...

ျမန္မာ စံေတာ္ခ်ိန္

Followers

To Download Zaw Gyi Font

Zaw Gyi Font
Powered by Blogger.
Tuesday, November 22, 2011

အခ်စ္ေႀကာင္႕ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ အဆံုးစီရင္တာ တကယ္ပဲ ဟုတ္ရဲ႕လား။

2:01 AM | Posted by အလြမ္းေျပ | Edit Post

စကၤာပူမွာ သတ္ေသသြားတဲ႕ ရင္ျငိမ္းပြင္႕ကို အားက်ျပီး ေနာက္ထပ္ ကညာစင္ ဆိုတဲ႕ ညီမေလးကလည္း  အိပ္ေဆးေတြ ေသာက္ျပီး ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ သတ္ေသသြားပါသတဲ႕။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ခ်စ္သူရဲ႕ ထားခဲ႕တာကို ခံရလို႕ အသည္းကြဲျပီး ေနာက္ဆံုး ဒီအဆင္႕ေရာက္သြားရတာတဲ႕လား။ ကၽြန္မ ဝမ္းနည္းတာရယ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတာရယ္၊ ႏွေျမာတာရယ္၊ က်န္ခဲ႕တဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ မိသားစုေတြအတြက္ ဒါေတြကို စဥ္းစားျပီး ရင္ထဲမွာ ဆို႕တစ္တစ္ႀကီး ျဖစ္လာတယ္။ ကၽြန္မ ညႀကီးသန္းေခါင္ ငူငူႀကီး ထိုင္ျပီး စဥ္းစားမိတယ္။ ျဖစ္ရေလ ညီမေလးတို႕ရယ္လို႕။ အခ်စ္ကို အသက္နဲ႕လဲတာ သူရဲေကာင္းလား၊ သူရဲေဘာေႀကာင္ တာလားေလးေတာင္ ခြဲျခားႏိုင္တဲ႕ ဥာဏ္ပညာ တကယ္ပဲ မရွိခဲ႕ႀကဘူးလား။ ဒီလို ခြဲျခားႏိုင္စြမ္း မရွိတဲ႕ သူေတြ ကၽြန္မတို႕  ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားရွိေနျပီလဲ။ ေနာက္ထပ္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို အားက်မယ္႕သူေတြမ်ား ေပၚလာႀကဦးမွာလား။ ဘုရားေတာင္ တမိပါတယ္။ 
သူတို႕ကို ဥာဏ္ပညာမျပည္႕စံုဘူးရယ္လို႕ ေျပာမိလို႕ ကၽြန္မကို စိတ္ဆိုးေကာင္း စိတ္ဆိုးတဲ႕သူေတြ ေပၚလာမွာပါ။ ကိုယ္ခ်င္းမစာဘူးလို႕ ေျပာေကာင္း ေျပာႀကမွာပါ။ သူတို႕ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို မပိုရင္သာေနမယ္ ကၽြန္မ ထပ္တူ ခံစားေပးလို႕ ရပါတယ္။ ဒါေႀကာင္႕ ကၽြန္မ ယူက်ံဳးမရစိတ္နဲ႕ ေျပာရတာပါ။  
          လူတစ္ေယာက္ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္  သတ္ေသဖို႕ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ခက္ခဲမယ္႕ အလုပ္ပါ။ သူတို႕ သတ္မေသခင္ အမ်ားႀကီး စဥ္းစားႀကမွာပါ။ အဲဒီလို စဥ္းစားတဲ႕ အခါ သူတို႕မွာ တျခား ထြက္ေပါက္စဥ္းစားမရေအာင္၊ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ မရွိရေလာက္ေအာင္၊ ခ်စ္သူမရွိေတာ႕လို႕ ဘဝက အဓိပၸါယ္မရွိ အနာဂတ္မဲ႕ျပီး အခ်စ္ကလြဲျပီး က်န္တာေတြ မ်က္စိထဲ မျမင္ရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနရတာ သူတို႕မွာ လူေလာကႀကီးမွာ အသက္ရွင္ဖို႕ လံုေလာက္တဲ႕ က်ိဳးေႀကာင္း ဆင္ခ်င္ႏိုင္တဲ႕ ဥာဏ္ပညာ မျပည္႕စံုေတာ႕လို႕ပါ။ စိတ္ဓာတ္ အင္အားလည္း မျပည္႕စံုေတာ႕လို႕ပါ။ 


          သူတို႕မွာ အခ်စ္ကလြဲျပီး တျခား စိတ္ဝင္စားစရာ ဘဝမွာ ဘာမွမရွိဘဲ ျဖတ္သန္းခဲ႕သလား။ မဟုတ္ရင္ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ေတြ ထံုထိုင္းသြားေစတဲ႕ မူးယစ္ေဆး တစ္ခုခုကိုမ်ား စြဲလန္း သံုးစြဲမိျပီး ေႀကာင္မ်ား သြားရွာေလသလား။ ဒါဟာ အေျဖမရွိေပမယ္႕ အဓိက ေတြးေတာစရာပါ။ အနည္းဆံုးေတာ႕ ငါ႕ကို အရြယ္အထိ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လာခဲ႕တဲ႕ မိဘေတြ တစ္သက္လံုး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရမယ္၊ အနီးဆံုး မိဘကို ျပန္ေက်းဇူးတုန္႕ျပန္ တာဝန္ယူဖို႕၊ရွိေသးတယ္။  ဘာသာေရး ခံယူခ်က္အရ မလုပ္သင္႕ဘူးလို႕ ေတြးမိတာမ်ိဳး။  ႏိုင္ငံသားေကာင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္တဲ႕ ကိုယ္႕ တိုင္းျပည္ရဲ႕ လူမွဳေရးလိုအပ္ခ်က္ေတြမွာ တတပ္တအား ပါဝင္ဖို႕၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမွဳ စတာေတြ လိုအပ္တဲ႕ ေနရာေတြမွာ ပါဝင္ဖို႕။ ကိုယ္႕ အနာဂတ္မွာ ကိုယ္ ေတြးေတာထားျပီး လုပ္ေဆာင္ခ်င္တဲ႕ လိုခ်င္တဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ေအာင္ျမင္မွဳေတြ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ဒါေတြ အေႀကာင္း ေတြးမိဖို႕ မရွိဘူးလား။ ဒါေတြ ေတြးမိမယ္ ဆိုရင္  သူတို႕ သတ္ေသမယ္႕ အေတြးကို ေက်ာ္လႊားဖို႕ သူတို႕ လမ္းေႀကာင္းရွာ ႀကိဳးစားလာႏိုင္တယ္လို႕ ကၽြန္မထင္ျမင္မိပါတယ္။
          ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ သတ္ေသခ်င္တဲ႕ စိတ္ကို ေျပာင္းလဲ ျပစ္ေစတဲ႕၊ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေစမယ္႕ အဓိက အေႀကာင္းအရာေတြက
၁။ တာဝန္သိစိတ္
၂။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းနဲ႕
၃။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး 
၄။ စာဖတ္ျခင္းအေလ႕အထ
၅။ ျပင္ပ ဗဟုသုတ
၆။ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္လုိစိတ ္
၇။ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ တန္ဖိုးထားစိတ္ ေတြ ပါပဲ။ 
ငယ္ရြယ္တဲ႕သူေတြ အနာဂတ္အတြက္ ၊ ေလာကဓံကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႕  ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ႕တဲ႕ မိဘအသိုင္းအဝိုင္း ၊ ေနာက္ ပညာေရးပိုင္းမွာ အမ်ားႀကီး ျပင္ဆင္ေပးလိုက္ဖို႕ လိုအပ္ေနတာကို ေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဒါေတြကို မျပင္ဆင္ဘူး ဒီအတိုင္း သြားေနမယ္ဆိုရင္ ဒီထက္ ပိုဆိုးတဲ႕ ဝမ္းနည္းစရာေတြ အမ်ားႀကီးကို ႀကံဳလာရမွာပါပဲ ။ 
လူငယ္ေတြ အခ်စ္ကို ဘာလို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ ကိုးကြယ္ေနႀကတာလဲ။ မရင္႕က်က္ရတာလဲလို႕ အျပစ္ဆိုစရာ ရွိပါတယ္။ နိုင္ငံျခားကေန ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ကာစ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာလာတယ္။ ငါ႕ဟယ္ ရံုးပိတ္ရက္ ေအးေအးေဆးေဆး အလုပ္လုပ္ခ်င္လို႕ ပန္းျခံထဲက ေကာ္ဖီဆိုင္ သြားထိုင္မိတယ္။ ငါ႕ အမွားပါဟယ္တဲ႕.. အတြဲေတြႀကားမွာ ေရာက္ေနလို႕ ဟိုေငး ဒီေငးနဲ႕ အလုပ္မျပီးလိုက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ စိတ္မေကာင္းစရာက ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြပဲ လို႕ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မ ဆက္ေတြး မိတာက တိုင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္လူငယ္ေလးေတြ ပန္းျခံထဲပဲ အတြဲကိုယ္စီနဲ႕ ေရာက္ေနႀကတဲ႕ အေႀကာင္းပါ။ ကၽြန္မေတာ႕ အျပစ္ မျမင္ရက္ပါဘူး။ တကယ္ပါ။  လူငယ္ဆိုတာ စိ္တ္လွဳပ္ရွားမွဳကို ႀကိဳက္တယ္။ အသစ္အဆန္း ရွာေဖြတယ္။ စိတ္ဝင္စားတယ္။ ဒါလူငယ္စရိုက္ပါ။ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြမွာ တျခား စိတ္ဝင္စားစရာ။ စိတ္လွဳပ္ရွားစရာ မရွိပါဘူး။ 
အဓိကက လူငယ္ေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္မဲ႕ ေနရတဲ႕ အေႀကာင္းပါ။ ေက်ာင္းေတြ မွိဳလိုေပါက္၊ သင္တန္းေတြ မွိဳလိုေပါက္ေနေပမယ္႕ ဒါတက္ျပီးရင္ ဘာလုပ္မွာလဲလို႕ ေမးရင္ အလြယ္တကူ ေလးေလးနက္နက္ မေျဖနိုင္ပါဘူး။ ဘာလို႔ တက္လဲလို႕ေမးရင္ အလုပ္ရလြယ္တယ္ေလလို႕ ေျဖတတ္ျပီး။ အလုပ္ရဖို႕ေသခ်ာလား၊ ဒါနဲ႕အသက္ေမြးမွာလားလို႕ ေမးရင္သူတို႕ခမ်ာ ေသခ်ာ မေျဖတတ္ရွာပါဘူး။ 
မေျဖတတ္တာလဲ သူ႕တို႕အျပစ္မွ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အနာဂတ္ကို ဘယ္လို ပံုေဖာ္ခြင္႕ရမွာတဲ႕လဲဆိုတာ သူတို႕စဥ္းစားနိုင္ႀကဖို႕ အေတြးအေခၚ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္တဲ႕ ဥာဏ္ပညာက အေရးႀကီးပါတယ္။ စာဖတ္ျခင္းဟာ သူတို႕ရဲ႕ စဥ္းစားဥာဏ္ကို ရင္႕သန္ေစပါတယ္။  ဘယ္မွာလဲ ဒါဆို စာႀကည္႕တိုက္ေတြ။ နယ္ေတြကို မႀကည္႕ပါနဲ႕ ရန္ကုန္ကိုပဲ ႀကည္႕ပါ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ အေကာင္းဆံုး စာႀကည္႕တိုက္ေတြကို ဝင္ခြင္႕ရတဲ႕ သူေတြဟာ လက္တစ္ဆုပ္စာေသာ လူငယ္ေတြသာ ရွိပါတယ္။ 
အမ်ားစုေသာ သာမန္လူငယ္ေတြအတြက္ စာဖတ္နိုင္ဖို႕ ေက်ာင္းစာႀကည္႕တုိက္လို ေနရာေတြ သူတို႕ ဦးေနွာက္အတြက္ အာဟာရေတြ ဘယ္မွာတဲ႕လဲ။ ေက်ာင္းေတြမွာ ရွိသင္႕တဲ႕ စိတ္ဝင္စားရာတူသူေတြ အတူတကြ ဖန္တီးမွဳေတြ လုပ္ဖို႕ အနုပညာအသင္းေတြေရာ၊ က်န္းမာႀကံ႕ခိုင္ေရးအတြက္ အားကစား အသင္းေတြေရာ လက္လွမ္းမီရာမွာ ဘယ္မွာတဲ႕လဲ။ အဲဒီေတာ႕ ေနာက္ဆံုး သူတို႕ရဲ႕ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳေတြ ေနရာေျပာင္းသြားတာ က်မေတာ႕ အျပစ္လို႕ မေျပာရက္ပါဘူး။ ဒါကၽြန္မတို႕ တိုင္းျပည္က လူငယ္အမ်ားစု ႀကံဳေတြေန႕ရတဲ႕ အေျခအေနပါ။ 
လူငယ္ေတြအတြက္ ဥိီးေႏွာက္ကို ရင္သန္႕ေစမယ္႕  ပညာ ဗဟုသုတ၊ ခႏၶာကိုယ္ က်န္းမာႀကံ႕ခိုင္ေစမယ္႕ အားကစား၊ ႏွလံုးသားကို အာဟာရျဖစ္ေစမယ္႕ ဖန္တီးမွဳ အႏုပညာ ေတြအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည္႕ဆည္းေပးႏိုင္မွ ဘက္စံုဖြ႕ံျဖိဳးတဲ႕ တိုင္းျပည္အားထားရတဲ႕ လူငယ္ေတြ ျဖစ္လာမွာပါ။ 
ေနာက္လူငယ္တစ္မ်ိဳးက မိသားစုရဲ႕ အေဝးမွာ ပညာရွာ၊ အလုပ္လုပ္ရင္း ဖိစီးမွဳေတြကို တစ္ေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္ရတဲ႕ သူေတြပါ။ ကၽြန္မအျမင္ေျပာရရင္ အေနာက္ႏိုင္ငံက ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ရင္ မိဘနဲ႕ မေနေတာ႕ဘူး ဆိုတဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳ ရွိသူေတြရဲ႕ အဲဒီအရြယ္မွာ ရွိေနတဲ႕ ရင္႕က်က္မွဳ အဆင္႕က ကၽြန္မတို႕ နဲ႕ မတူပါဘူး။ ႀကီးျပင္းခဲ႕ရတဲ႕ ပံုစံ၊ ျဖတ္သန္းခဲ႕ရတဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ ပညာေရးစနစ္ေတြကလည္း မတူပါဘူး။ သူတို႕ကို အဲလို ေနႏိုင္ေလာက္တဲ႕ ရင္႕က်က္မွဳရွိေအာင္ စိတ္ေရာ လူေရာ ကို ျပင္ဆင္ေပးထားလိုက္ျပီးသားပါ။ ကၽြန္မတို႕ကေတာ႕ အဲလိုမဟုတ္ဘဲ မိဘနဲ႕ ႏို႕သက္ခံစို႕ရကာေန ဝုန္းကနဲ႕ဆို ေဝးရာမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေနရတဲ႕အခါ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ ထိန္းေက်ာင္းရတဲ႕ အပိုင္းမွာ လမ္းစေလွ်ာက္တဲ႕ ကေလးလိုပဲ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းစြာ ရုန္းကန္ရပါတယ္။
ေက်ာင္းစာ၊ အလုပ္၊ ကိုယ္႕ေနေရးစာေရးအျပင္ ပတ္ဝန္းက်င္သစ္ ယဥ္ေက်းမွဳ အသစ္ႀကားမွာ အေတာ္ ရုန္းကန္ရတဲ႕အျပင္ မိသားစုနဲ႕ အေဝးမွာမို႕ အထီးက်န္ဆန္တဲ႕ အတြက္ စိတ္ဖိစီးမွဳျပႆနာေတြကိုပါ ထိန္းေက်ာင္း ေျဖရွင္းရတာ ေတြပါရွိလာပါတယ္။ ဒါအျပင္ အထီးက်န္ဆန္တာကို ေျဖရွင္းဖို႕ အင္တာနက္သံုးရင္ ေကာင္းက်ိဳးနဲ႕အတူ တြဲပါလာတဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြကိုပါ ခံစားရတာ ကၽြန္မ သတိထားမိပါတယ္။ 
အင္တာနက္ရဲ႕ အသံုးဝင္မွဳကေတာ႕ အမ်ားႀကီး ေျပာမကုန္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ သူ႕ရဲ႕ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ိဳးေတြကိုလည္း သတိျပဳမိဖို႕ ဆင္ျခင္ႏိုင္ဖို႕ လိမ္႕မယ္။ တန္ေဆးလြန္ေဘး ဆိုသလိုေပါ႕ေလ။   ကမၻာ႕ႏိုင္ငံ အသီးသီးမွာ အင္တာနက္ကေနတဆင္႕ ခ်ိန္းေျခာက္မွဳေတြ၊ အႏိုင္က်င္႕မွဳေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရတဲ႕ လူငယ္ေတြ အေႀကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ဒီမွာေတာ႕  အင္တာနက္ အလြန္အက်ံသံုးစြဲမွဳဟာ ျပင္ပ လူမွဳဆက္ဆံေရးမွာ ဘယ္လို ေဘးထြက္ ဆိုးက်ိဳးသက္ေရာက္ လဲ ဆိုတာေလး အနည္းငယ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ 
ဥပမာတစ္ခု ေျပာျပရမယ္ဆိုရင္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးအပိုင္းပါ။ ကၽြန္မ အသိ ေကာင္မေလးေယာက္ပါ ေဖ႕ဘြတ္ကို အရမ္းကို သံုးပါတယ္။ ေဖ႕ဘြတ္ေပၚမွာ သူငယ္ခ်င္း အမ်ားႀကီးနဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေကာင္းသူလို႕ ထင္ရပါတယ္။ တကယ္႕ အျပင္မွာေပါင္းတဲ႕ သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဆက္ဆံေရးမွာေတာ႕ အဆင္မေျပလွပါဘူး။ ဒါကို ညွိယူဖို႕ထက္ ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြ မရွိလဲ ေဖ႕ဘြတ္မွာ သူမွာ သူငယ္ခ်င္း အမ်ားႀကီး ရွိတာပဲ ဆိုျပီး ေနရာက ေနာက္ပိုင္း သူမမွာ တိုးတိုးေဖာ္သူငယ္ခ်င္း မရွိသေလာက ္ျဖစ္လာပါတယ္။ သူမ ခင္လွပါတယ္ဆိုတဲ႕ ေဖ႕ဘြတ္ေပၚက သူငယ္ခ်င္းေတြႀကေတာ႕ တကယ္လည္း ခင္ေပမယ္႕ လူခ်င္းေတြ႕ဖူးတဲ႕သူ နဲေတာ႕   ယံုႀကည္တိုင္ပင္ဖို႕က ခက္ပါတယ္။ အျပင္မွာ လူခ်င္းခင္တဲ႕ သူေတြႀကေတာ႕လည္း အဆင္မေျပတာ မ်ားေနျပီဆိုေတာ႕ သူမ ပိုပိုျပီး မသိမသာ အထီးက်န္ဆန္လာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
 ဒီကိစၥကို ႀကည႕္ရင္ ရွင္းပါတယ္။ လူခ်င္းေတြ႕ေပါင္းေနတဲ႕ လူေတြႀကားမွာ ျပႆနာေတြ သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္ တာေတြ ပိုမ်ားမွာပါ အြန္လိုင္းက ခင္သူေတြႀကေတာ႕ လက္ဖ်ား ပါးစပ္ဖ်ားေလးနဲ႕ သေဘာေကာင္းရတာမို႕ ျပႆနာနည္းမွာပဲ ။ ဒါေပမယ္႕ လက္ေတြ႕က်က် ယံုႀကည္ဖို႕ကေတာ႕ ခက္ပါလိမ္႕မယ္ ဆိုတာကို ေမ႕ေလွ်ာ႕ေနႀကျပီး ဆက္ဆံေရးကို တန္ဖိုးထား တည္ေဆာက္ဖို႕ေမ႕ေလွ်ာ႕ေနတတ္ႀကပါတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႕ ကိုယ္ျဖစ္သမွ်ကို ခေရစိတြင္းက် ေျပာျပီး ဖက္ငိုရင္း တိုင္ပင္လို႕ရေလာက္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမရွိရာက ပိုအထီးက်န္ဆန္တဲ႕ ဘဝကို ေရာက္ရရွာပါတယ္။ လူမွဳဆက္ဆံေရးေတြမွာလည္း အားနည္းလာႀကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
 ဒါကလည္း အေကာင္းအဆိုးနဲ႕ လက္ေတြ႕က်က် စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္မွဳ အားနည္းတာေႀကာင္႕ပဲလို႕ ကၽြန္မေတာ႕ သံုးသတ္မိပါတယ္။ ဒီလို ရင္႕က်က္စြာ ဆင္ျခင္ သံုးသတ္ႏိုင္ဖို႕က ေက်ာင္းပညာ၊ ျပင္ပဗဟုသုတနဲ႕ ေလ႕လာမွဳစြမ္းရည္ေတြ လိုပါတယ္။ 
ေနာက္တစ္ခုက မိဘေတြရဲ႕ ထိန္းေက်ာင္းမွဳပါ။ သားသမီးေတြကို တကယ္ ဘဝမွာ လိုအပ္တဲ႕ အသိဥာဏ္ပညာေတြ ေပးလိုက္ဖို႕ထက္ ေက်ာင္းမွာ အမွတ္ေကာင္းဖို႕ မိုးလင္း မိုးခ်ဳပ္ ေက်ာင္းရယ္ က်ဴရွင္ရယ္ ဂိုက္ရယ္နဲ႕ မနားမေနတြန္းရင္း ၊ မိဘခ်င္း ျပိဳင္ဆိုင္ရဖို႕ အတြက္ အလွအပဆင္ေပး နဲ႕ ဂုဏ္ပကာသနမက္ေအာင္ လုပ္မွန္းမသိလုပ္ရင္း၊ စီးပြားရွာရင္း ကေလးကို အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေတာ႕ ေငြနဲ႕ရုပ္ဝတၱဳ ပစၥည္းျပည္႕စံုေအာင္ ထားတာနဲ႕ လံုေလာက္ျပီးလို႕ ထင္ရင္း  ကေလးေတြရဲ႕ ျပင္ပ ဗဟုသုတပိုင္းဆိုင္ရာ လိုအပ္မွဳ၊ အႀကံဥာဏ္ေပး၊ ေဆြးေႏြးေပးျပီး စိတ္အားျဖည္႕ေပးဖို႕ လိုအပ္မွဳနဲ႕ မိဘနဲ႕ သားသမီးအႀကား ဆက္ဆံေရး တည္ေဆာက္ဖို႕ေတြကို ေမ႕ေလွ်ာ႕ေနတတ္ႀကေတာ႕ မိသားစု အဓိပၸါယ္မျပည္႕ဝရာက သားသမီးေတြကို လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႕ ႀကီးျပင္းေစခဲ႕ျပန္တာလည္း တစ္ခ်က္ရွိျပန္ပါတယ္။ မိဘဆီက သူတို႕ လိုခ်င္တဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အျပည္႕အဝမရဘူးလို႕ ထင္လာရင္လည္း သား၊သမီးဟာ တျခားသူဆီက ရွာပါလိမ္႕မယ္။ အဲဒီမွာ ခ်စ္သူရည္းစားကို အလြယ္တကူ ထားျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။  ခ်စ္သူရဲ႕ စြန္႕ပစ္မွဳကို ခံရရင္လည္း ငါ႕မိသားစု ရွိတာပဲ ဆိုတဲ႕ စိတ္မျဖစ္ေတာ႕ပဲ  သူ႕ကိုခ်စ္ခင္တဲ႕သူမရွိဘူးဆိုတဲ႕ အခ်စ္ငတ္တဲ႕ စိတၱဇစြဲသြားႏိုင္ေသးတာေႀကာင္႕ မိသားစုဟာ အေရးပါတဲ႕ စိတ္ေရာ လူေရာကို လံုျခံဳမွဳေပးတဲ႕ အရိပ္ျဖစ္ေနသင္႕ပါတယ္။ 
ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ ယံုႀကည္အားကိုးမွဳနဲ႕ အခ်စ္ကိစၥပါ။ ငယ္ရြယ္တဲ႕ အရြယ္မွာ အခ်စ္ကို ရူးသြပ္တတ္ႀကတာ လူတိုင္းပါပဲ။ အခုလိုေစ်းကြက္ စီးပြားေရးေခတ္ႀကီးမွာ ခ်စ္သူမ်ားေန႕နီးလာေလ အခ်စ္အေႀကာင္းေတြ ႀကားရေလ။ ဘယ္ႀကည္႕ႀကည္႕ ခ်စ္သူမ်ားေန႕အတြက္ ျပင္ဆင္ထားတာေတြက မ်က္စိနဲ႕ ေျပးမလြတ္ေအာင္ပါပဲ။ အကြက္ျမင္တဲ႕ စီးပြားေရးသမားေတြေတာင္ အခ်စ္ကို လူေတြ ဘယ္ေလာက္ ကိုးကြယ္ႀကတဲ႕အေပၚ အသံုးခ်ျပီး စီးပြားရွာႀကတာသာႀကည္႕ပါေတာ႕။ လူတစ္ေယာက္ေႀကာင္႕ တစ္ေယာက္ အသဲကြဲတာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္တာေတြ၊ အလြမ္းေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ၊ လက္ထပ္ျခင္းေတြ၊  ကြဲကြာျခင္းေတြ၊ ေမွ်ာ္လင္႕ျခင္း ေတြ စတဲ႕ မ်ားျပားလွွတဲ႕ အရာေတြကို အခ်စ္ဆိုတဲ႕ ေခါင္းစဥ္တပ္ျပီး လူေတြ ေျပာဆုိေနရတာ ေန႕စဥ္ ႀကားႀကားေနရတာေတြပါပဲ။ ေသလုေမ်ာပါး နာက်င္ခံစားဖူးတာေတြ အားလံုးကို အခ်စ္လို႕ ေခါင္းစဥ္တတ္ႀကပါတယ္။ 
ကၽြန္မ အပါအဝင္ လူေတြေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာအခ်စ္ဆိုတဲ႕ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ .ကိုယ္႕ အတၲကို ကိုယ္ ထုဆစ္ေနခဲ႕ ႀကတာပါ။ တကယ္ေတာ႕ လူေတြ အခ်စ္ေႀကာင္႕ မေသဘဲ ကိုယ္႕ အတၲေႀကာင္႕ ေသခဲ႕ရသူေတြပါ။ အခ်စ္မခံရလို႕ ဆိုတဲ႕ ပူေဆြးမဳွ သူ႕ အခ်စ္ကို မရလို႕ မစားႏိုင္ မအိပ္ေအာင္ မွိဳင္ေတြ ေသလုေမ်ာပါးခံစားမွဳဟာ သူ႕ကို  ခ်စ္ျခင္းဆိုတာထက္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ ကိုယ္လိုခ်င္တာ မရတဲ႕ ပူေဆြးမွဳလို႕ ဆိုလိုခ်င္တာပါ။ သူ႕ကို ခ်စ္တာမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္႕ ခ်စ္ရင္းက ကိုယ္႕အတၲ အတြက္ ကိုယ္႕ဘာသာ စေတးတာေတြ လုပ္ရင္း ကိုယ္႕အိပ္မက္ေတြထဲမွာ သူ႕ကို ဆြဲသြင္းပံုေဖာ္ရင္း ကိုယ္ေမွ်ာ္လင္႕ တာေတြကို တစ္ဖက္လူက ရိုက္ခ်ိဳးတဲ႕အခါ အျပစ္ေတြ အမုန္းေတြနဲ႕ အဆံုးသတ္ကုန္ႀကတာပါပဲ။ ကိုယ္႕ အတၲ အတြက္ ယူက်ံဳးမရ ပူေဆြးႀကရေတာ႕တာပါပဲ။ ငါမွာေတာ႕ ေကာင္းလိုက္ရတာ။ ငါ႕ကို လုပ္ရက္ေလျခင္းေပါ႕။ 
ေနာက္တစ္ခုက ဘဝမွာ သူမရွိလို႕ မျဖစ္ဘူး ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း သူ႕ဟာ ကိုယ္႕အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္သူပါလို႕ ဆိုရင္း ကိုယ္႕ ရွိသမွ် ဝန္ကို သူ႕ကို ပံုခ်ရင္း တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္မိတဲ႕ အေျခအေနမ်ိဳးေတြလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္။ ကိုယ္႕ရဲ႕ physical သို႕မဟုတ္ Mental တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးအတြက္ သူတစ္ပါးကို လိုအပ္ေနတာမ်ိဳးပါ။ ဒီလို ကိုယ္႕ရဲ႕ အတၱေတြေႀကာင္႕လည္း သူေနာင္တနဲ႕ တစ္သက္လံုး အသက္ရွင္ရေအာင္ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ သတ္ေသမယ္ ဆိုတဲ႕ အစြန္းေရာက္တဲ႕ စိတ္ေတြ ျဖစ္လာတာပါ။ ကိုယ္႕အတၱက ကိုယ္႕ကို သတ္တာပါ အခ်စ္ေႀကာင္႕ မဟုတ္ပါဘူး။ 
အဓိက ေသာ႕ခ်က္က မိမိကိုယ္ကို ယံုႀကည္မွဳရွိေနမယ္။  ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ အားကိုးစိတ္တို႕ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ အတၱစိတ္ေတြရဲ႕ အစြန္းကို တြန္းပို႕မွဳေတြကို တြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ႕ရင္ သူမ်ားကိုလည္း ယံုႀကည္မွဳေပးတတ္မယ္၊ နားလည္ေပးတတ္မယ္၊ သေဘာထားႀကီးျပီး  တာဝန္သိျခင္းေတြကလည္း အလိုအေလွ်ာက္ ျပဳမူျပီးသား ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ လမ္းခြဲျခင္းဟာ လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ စရိုက္ျခင္း မကိုက္ညီလို႕ ဆိုတာကို နားလည္ခံယူတတ္လာမယ္ ထင္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းကလည္း တစ္ဘက္သတ္ ခ်စ္ေနရံုနဲ႕ မခိုင္ျမဲ ႏိုင္သလို ႏွစ္ဦးစလံုးရဲ႕ ညီမွ် တဲ႕  စိတ္ အစြန္းမေရာက္တဲ႕ စိတ္ေတြကလည္း လက္တြဲေတြျမဲဖို႕အတြက္ အေရးႀကီးတဲ႕ အေႀကာင္းရင္း တစ္ခုဆိုတာ သေဘာေပါက္ဖို႕လည္း လိုပါလိမ္႕မယ္။ ဘုရားရွင္ေဟာခဲ႕သလို အလယ္လတ္လမ္းဟာ အေကာင္းဆံုး အေျဖပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ပုထုဇဥ္ပီပီ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ အခ်စ္ဆံုးလို႕ ဝန္မခံေပမယ္႕ အမွန္တရားကေတာ႕   ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ အခ်စ္ဆံုး ျဖစ္ေနေလေတာ႕ လူေတြရဲ႕ အတၲၲေတြ  နဲ႕   ကိုယ္႕ပံုစံခြက္ႀကားမွာ ကိုယ္ဘာသာ ပိတ္ေလွာင္မိေနႀကရင္း အစြန္းကိုေရာက္ျပီး ဘယ္သူ႕အတြက္ကို မွ မေကာင္းတဲ႕ အဆံုးသတ္ဆီ ေရာက္သြားတာပါ။ 
ေနာက္ဆံုး တစ္ခ်က္ကေတာ႕ ဘာသာေရးပါ။ အပိုင္းကေတာ႕ ဘယ္သာသာမဆို အေျခခံကေတာ႕ ကိုယ္႕က်င္႕တရားနဲ႕ ဘဝေနထိုင္မွုအတြက္ ေကာင္းအယူအဆ အဆံုးအမေတြကို ေတြ႕ရတာပဲ။ အစြန္းမေရာက္တဲ႕ ထိုက္သင္႕တဲ႕ ဘာသာေရးထိန္းကြပ္မွဳ တစ္ခု ရွိတာဟာ မေကာင္းမွဳမွာ ေမြ႕ေပ်ာ္တတ္တဲ႕ လူေတြရဲ႕ ပင္ကိုယ္စိတ္ကို ေဘာင္ခတ္ထိန္းထားေပးသလိုပါပဲ။ ဘာသာတစ္ခုရဲ႕ အဆံုးအမေအာက္မွာ ရွိေနတာဟာ ေကာင္းတယ္လို႕ ကၽြန္မေတာ႕ ယူဆပါတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ႕ အသက္ေဘးနဲ႕ ႀကံဳလာရငျဖစ္ျဖစ္၊ အင္အားမမွ်တဲ႕ ကိုယ္မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ႕ အေျခအေနတစ္ခုခုနဲ႕ ႀကံဳလာတာပဲျဖစ္ျဖစ္  အားကိုးစရာ တစ္ခုေတာ႕ ျဖစ္လာႏိုင္ျပီး ၊ စိတ္ရဲ႕ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းမွဳဆီကို ဘာသာတရားက ျပန္လည္ေခၚေဆာင္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႕ အရမ္းေဝးေနတဲ႕ လူငယ္ေတြ မျဖစ္ေအာင္ ဂရုစိုက္ေပးသင္႕ပါတယ္။ 
မိမိကိုကိုယ္ သတ္ေသႀကတဲ႕ အေႀကာင္းအရင္းေတြ အခုေျပာခဲ႕တာေတြအျပင္ တျခား အမ်ားႀကီးရွိမွာ ေရာဂါေဝဒနာဒဏ္ကို မခံစားႏိုင္ေတာ႕တာမ်ိဳး၊ ခ်ိန္းေျခာက္ခံရတာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႕ ရင္မဆိုင္ႏိုင္လို႕ ဆိုတာမ်ိဳး တျခား အေႀကာင္းအရာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အားလံုးရဲ႕ အခ်ဳပ္ကေတာ႕  ဥာဏ္ပညာ၊ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား၊ အေတြးအေခၚ၊ အသိနဲ႕ သတိ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ 
ဒါေႀကာင္႕ လူငယ္ေတြ ဘာသာေရး ထိန္းကြပ္မွဳ၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ေတြးေခၚတတ္မွဳ၊ ဥာဏ္ပညာနဲ႕ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ ယံုႀကည္တန္ဖိုးထားတဲ႕ စိတ္ေတြကို ႀကီးပ်င္းဖို႕ ၊  အရြယ္နဲ႕ ညီမွ်တဲ႕ ရင္႕က်က္မွဳ ရွိေအာင္  ကေလးဘဝကတည္းက ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မွဳစနစ္နဲ႕ ပညာေရးစနစ္ တို႕က အဓိကထား ျပဳျပင္ရမယ္႕အျပင္ လက္ရွိ အေျခအေနကိုလည္း အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို ျပဳျပင္ႀကမလဲ ဆိုတာေတြကို အေလးအနက္ထား စဥ္းစားသင္႕တဲ႕ အေျခအေနေရာက္ေနျပီလို႕  ရင္ျငိမ္းပြင္႕နဲ႕ ကညာစင္ ဆိုတဲ႕ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္က အသက္နဲ႕ ရင္းျပီး ျပသြားတာပါပဲ။  စနစ္ေတြ ေခတ္ေတြကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႕ဆိုတာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္အတြက္ အစိုးရအျပင္ ႏိုင္ငံသားတိုင္းမွာ တာဝန္ကိုယ္စီရွိႀကတာမို႕ ဒီလို အျဖစ္ဆိုးေတြဆက္ျပီး မႀကံဳရေအာင္ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ တာဝန္၊ လူသား တစ္ေယာက္တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ကၽြန္မတို႕ ဘယ္လို ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ႕ ေနရာက ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ႀကမလဲ ဆိုတာ အေရးႀကီးလို႕ ေနပါျပီ။ 
ခုခ်က္ခ်င္း လက္ေတြ႕က်က် ကၽြန္မတို႕ လုပ္ႏိုင္တာကေတာ႕ ကိုယ္႕ မိသားစုနဲ႕ ကိုယ္႕ပတ္ဝန္းက်င္ကို ခ်စ္ခင္ဂရုစိုက္ဖို႕နဲ႕ ကိုယ္လက္လွမ္းမွီသေလာက္ လူငယ္ေတြကို Life Skills နဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ ဗဟုသုတေတြကို ကိုယ္ႏိုင္သေလာက္ ၊ ကိုယ္တတ္ေျမာက္ေလ႕လာထားျပီး သမွ်ေလာက္ကို ျပန္လည္ မွ်ေဝရင္း ၊ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္လည္း ျဖည္႕ဆည္းႀကိဳးစားဖို႕ပါပဲ။ 
ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ အဆံုးစီရင္သြားနဲ႕ ညီမေလးမ်ားအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္စိတ္နဲ႕ ေတြးမိသမွ်၊ ေလ႕လာမိသမွ်ႏွင္႕ ကို္ယ္ပိုင္အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို အေျခခံျပီး ဒီေဆာင္းပါးေလးကို ေရးသားထားျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မဟာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ မဟုတ္သလို စိတ္ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ မဟုတ္တဲ႕ အတြက္ အမွားပါေနရင္လည္း သည္းခံျပီး ေထာက္ျပေဝဖန္ဖို႕လည္း စာဖတ္သူတို႕ကို ဖိတ္ေခၚပါတယ္ရွင္။

ခင္မင္စြာျဖင္႕

အလြမ္းေျပ

References:
  • Suicide and Suicide Prevention in Developing Countries
(World Bank Disease Control Priorities Project Working Paper No. 27 , June 2004)
  •  Adolescent Development in East Asia and the Pacific: Realizing Their Potential
(UNICEF), Adolescent Development And Participation Unit. Working Paper 2 ,New York, 2006
  • ေဒါက္တာ ျမင္႔ျမင္႕ခင္ - မ်က္ေမွာက္ ျမန္မာႏွင္႕ ပညာေရး
Labels:

0 comments:

Post a Comment
Subscribe to: Post Comments (Atom)

Audio Recording and Blogger Template. created with Artisteer.