အလြမ္းေျပ

 ညေနသည္ ထင္ထားတာထက္ သာယာေနပါသည္။ ေနလံုး နီနီ ေဘးတြင္ တိမ္မွ်င္ ေရာင္စံုတို႕က လြင္႕ပါး ေနႀကတာက တိမ္ညိဳ မိလႅာ တိမ္ျပာေရာယွက္ မရမ္းဖက္သို႕ ဆိုတဲ႕ ကဗ်ာ စာသားေလးကို သတိရေစ ပါသည္။ ကၽြန္မရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ေႀကာက္ေသာ ေရာဂါက ကၽြန္မကို ဘာကိုမွ အေသအခ်ာ မခံစားေစပဲ အလုပ္ပဲ စြတ္မ်ားေစခဲ႕တာ ႀကာျပီ။ ဒီေန႕ေတာ႕ လူသား ဆန္ဆန္ ကၽြန္မ ျပန္ခံစားမိပါတယ္။

တကယ္ေတာ႕ လူ႕ဘဝဆိုတာ ခံစားခ်က္ ရွိမွ ေနေပ်ာ္တာ။ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း ကင္းျခင္းသည္ ခ်မ္းသာျခင္း တစ္မ်ိဳး ဟု ဆိုႀကေသာ္လည္း ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း သည္ပင္လွ်င္ တစ္ဖက္မွာ ေလာကရဲ႕ ရသေတြမို႕  လူ႕ဘဝ အရသာလို႕ ခံယူတတ္ လွ်င္ေတာ႕  ဘဝ အရသာကို ခံစားရေပ လိမ္႕မည္။  အခုလည္း ညေနက ကၽြန္မကို ခံစားခ်က္ေတြ ေပးေနျပီ ကၽြန္မ ယူမလား ေဖာ႕ခ်လိုက္မလား ကၽြန္မ သေဘာ ကၽြန္မ ပိုင္တဲ႕ ဘဝပင္။

ဒီအခ်ိန္ ေႏြဦးမို႕ ရြက္ႏုေဝ ခ်ိန္မို႕ အပင္ေလးေတြကို ႀကည္႕လွ်င္ နီက်င္က်င္ ပရစ္ဖူးတို႕နဲ႕ တစ္မ်ိဳးလွေန သည္။ ကၽြန္မ ျမင္ေနရေသာ ေနဝင္ခ်ိန္ ေနဝန္းႏွင္႕ တိမ္တိုက္ေရာင္စံု တို႕သည္။ ပုရစ္ဖူး စီေနေသာ ဗန္ဒါပင္ကိုင္း က်ဲက်ဲကို  ျဖတ္ျပီး ျမင္ေနရတာမို႕ အေရာင္ခ်င္းဟပ္ျပီး ပိုလွေနသေရာင္ေရာင္ပါ။ 

ျခံထဲက ေႏြဦးေလ သယ္ေဆာင္လာတဲ႕  ယုဇနပန္းရန႕ံကလည္း ရင္ထဲကို ေအးေစသလို

ေဆြးေဆြး ေျမ႕ေျမ႕ ဥႀသသံကလည္း တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ပ်႕ံလာေတာ႕  အလြမ္းဓါတ္ကို ျဖည္႕စြက္လိုက္ သလိုလိုေပါ႕။ 

 ညေနခ်ိန္ကို ဆံုဆည္းရာ အခ်ိန္လို႕ ကၽြန္မက ေခၚခ်င္သည္။ မနက္ဆိုလွ်င္ မိသားစုဝင္ေတြဆို အလုပ္သြား ေက်ာင္းသြား ညေနခ်ိန္ဆို ျပန္ေရာက္ လာႀကျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ မိတ္ေဆြေတြ ေတြ႕ဖို႕႔ ခ်ိန္းဆို ႀကျပီ ဆိုရင္လည္း ညေနပိုင္း အလုပ္ျပီးခ်ိန္ ေအးေအးလူလူ ေတြ႕ဖို႕ ခ်ိန္းႀကတယ္ မဟုတ္လား။ ခ်စ္သူေတြ ဆိုရင္လည္း  ညေနခင္းေတြဆိုရင္ ညေနကို အတူခံစားရင္း ေတြ႕ျဖစ္ႀကတာ မ်ားတယ္လို႕ ကၽြန္မ ထင္မိတယ္။ 

အခုပဲ ႀကည္႕ေလ  ျခံထဲကေနထြက္ အိမ္ေရွ႕ လမ္းကေလးကေန လမ္းမႀကီးဘက္ တစ္ေယာက္တည္း ေအးေအး လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း လူလူ ေတြးခ်င္ရာ ေတြးေနတဲ႕ ကၽြန္မ အနားက လက္တြဲ ျပီး ခ်စ္သူ စံုတြဲ တစ္တြဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္ သြားေလရဲ႕။ ႀကည္ႏူး စရာပါ။ ညေနခ်ိန္ေတြဟာ ႀကည္ႏူးမွဳကို လည္းေပးစြမ္းပါတယ္။

ကၽြန္မက ညေနခ်ိန္ ကမ္းနားလို ေနရာမ်ိဳးမွာ ေနဝင္ခ်ိန္ကို ေစာင္႕ႀကည္႕ရတာ ႏွစ္သက္တယ္။ ကၽြန္မ နယ္ေတြကို သြားတဲ႕အခါမ်ိဳး ျမစ္နား ေခ်ာင္းနား နီးတဲ႕ ေနရာဆိုရင္ အျမဲ ေနဝင္ခ်ိန္ဆို ျမစ္နား  ေရာက္ေအာင္ သြားေလ႕ရွိတယ္။ အဲလို သြားမိတိုင္း ဝင္းဦးရဲ႕ ေရခ်ိဳးဆိပ္ ဆိုတဲ႕ သီခ်င္းေလးကို  ျမင္ေရာင္မိတယ္။ တကယ္ပဲ အဲဒီ သီခ်င္းေလး အတိုင္း လူေတြရဲ႕ လွဳပ္ရွားမွဳ ေလးေတြကို ေတြ႕ရတာကိုး ။ 

အင္း အမွန္ေျပာရရင္ ကၽြန္မ ေတာင္ေပၚကေန ေနဝင္ခ်ိန္ကို ႀကည္႕ရတာလည္း ႀကိဳက္တာပဲ။ ေနက ဒီေတာင္နဲ႕ ကြယ္ျပီး ဝင္ေတာ႕မလိုလိုနဲ႕ ဟိုေတာင္ႀကားက ျပန္ေပၚလာလိုက္ နဲ႕ ေတာင္ေပၚရဲ႕ ေနဝင္ခ်ိန္က တစ္မ်ိဳးေလး စိတ္လွဳပ္ရွားစရာ ေကာင္းတယ္။ တစ္မ်ိဳး ခ်စ္စရာ ေကာင္းတယ္။ 

အႀကိဳက္ဆံုး ေနဝင္ခ်ိန္ကို ႀကည္႕ရတဲ႕ ေနရာက ကမ္းေျခပါပဲ။ ေရျပင္ထဲကို အတားအဆီးမရွိ ဝင္ေရာက္သြားတဲ႕ ေနဝန္းႀကီးကို ႀကည္႕ရတာ ေနဝန္းက ကိုယ္နဲ႕ တစ္သားထဲ ျဖစ္သြားသလိုလို။  တိမ္ေရာင္စံုေတြအျပင္ ေရမွာ ထင္ေနတဲ႕ အရိပ္ေတြနဲ႕ ေရာစြက္ျပီး အလွပိုေနတဲ႕ ေနက အရွိန္ျငီးျငီး ေတာက္ခဲ႕တုန္းကလို ပူေလာင္တဲ႕ အလွမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ တည္ျငိမ္မွဳ စြက္တဲ႕ ေအးခ်မ္းတဲ႕ အလွမို႕ ႀကည္႕လို႕ မဝ ခ်င္စရာ။ ျဖဴမြမြ သဲေသာင္ေပၚ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထိုင္ရင္း၊ ႏူးည႕ံတဲ႕ သဲေလးေတြကို ထိေတြ ကစားရင္း၊ ေရလွိဳင္းသံကို နားေထာင္ရင္း  ေနဝင္တာကို ႀကည္႕ရတာကလည္း လြတ္လပ္ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ေပးစြမ္းပါတယ္။

ေရျပင္အလယ္ကေန ေနဝင္တာကို ေစာင္႕ႀကည္႕ရတဲ႕ အရသာကိုေတာ႕ သေဘၤာစီးျပီး ခရီးသြားရတဲ႕ အခ်ိန္ရယ္။ ကန္ေရျပင္ အလယ္ကို ေရာက္ေနရတဲ႕ အခ်ိန္ရယ္မွာ ခံစားႀကည္႕ဖူးေသးပါရဲ႕။ အဲဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးဆိုရင္ ေနဝင္တာကို ကိုယ္က ေျပးလိုက္ဖမ္းေန သလိုလို မ်ိဳးေပါ႕။ 

အခုလက္ရွိအခ်ိန္ကေတာ႕  တကၠသိုလ္ နယ္ေျမ တစ္ခုရဲ႕  တိတ္ဆိတ္တဲ႕ လမ္းမေပၚမွာ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္း ေနဝင္ခ်ိန္ကို ခံစားရင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ ေနတာပါ။  ေနာက္ျပီး ေနဝင္ခ်ိန္ ညေနခင္းေတြမွာ စကားေဖာင္ဖြဲ႕ျပီး အခုလို ခံစားရသမွ် တစ္ေယာက္ေသာ သူကို ေျပာျပရင္ နားေထာင္မွာလားလို႕ ေတြးမိျပီး ျပံဳးမိတယ္။ ရင္ဘတ္ခ်င္း နီးစပ္သူဆိုရင္ေတာ႕ နားေထာင္ ခ်င္ မွာ ကိုယ္႕ကိုလည္း ျပန္ေျပာစရာ စကားေတြ ရွိမွာေပါ႕ေနာ္။ ကၽြန္မ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားေျပာခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ လြမ္းမိတယ္။ အလြမ္းဟာ ေဝဒနာေႏွာတဲ႕ ဘဝရဲ႕ ရသတစ္မ်ိဳးဆို ဒီညေနဟာ လွပတဲ႕ အလြမ္း ညေနခင္းပါပဲ။ ေႏြဦးရဲ႕ အလြမ္း ညေနေလးေပါ႕။