Alwan Pyay on Facebook
My Blog List
Popular Posts
ေရးခဲ႕ျပီးသမွ်ေတြ
Labels
Useful Links and Friends' Blogs
- All Myanmar Blogs
- Burmese Classic
- Chiangmai University
- Cutural Trevel and Street Foods
- Do Zo Fashion
- Enchanting Myanmar
- Fitness
- Harvard University
- Kaung Kin Ko
- Maukkha Education Magazine
- Myanmar
- Myanmar Ebook ( Free Download)
- Myanmar Egress
- Myanmar Fashion Designer Group
- Myanmar Songs
- Myanmar Study Abroad
- Myanmar Tourism
- Myanmar Youth Network ( အဂၤလိပ္စာ ေလ႕လာလိုသူမ်ားအတြက္ )
- Natural Health and Beauty
- Network for Green Myanmar
- Online Burma/Myanmar Library
- Princeton Unversity Blog
- Public Critic
- Reginal Centre For Social Sciences ( RCSD ) , CMU.
- The Guardian
- The Voice Weekly
- Transparency Myanmar ( Yangon Chronicle News)
- Vogue > Fashion Trend
- Wayne
- ကိုဂ်ဴလိုင္
- ကိုမ်က္လံုး
- စိုးေဇယ်(စိုးႀကီး)
- စံပယ္ခ်ိဳ
- စံုလင္တဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္
- ညီလင္းဆက္
- ထူးေတဇာ
- နန္းညီ
- ပန္ဒိုရာ
- ပ်ိဳးယုဝသုန္
- ဖိုးသူေတာ္
- မခင္ဦးေမ
- မင္းယြန္းသစ္
- မယ္လိုဒီေမာင္
- မသက္ေဝ
- မိုးလွိဳင္ည
- ရဲေအာင္သူ
- သူရႆဝါ
- သံလြင္အိပ္မက္
- အလွသစၥာ ပန္းပြင္႕မ်ား
- ေက်ာ္ေဇယ်
- ေဇယ်၏ အေတြးအေခၚမ်ား
- ေဇာ္
- ေနဘုန္းလတ္
- ေမာင္ဘိုဘို
- ေမာင္ယုပိုင္
- ေယာဟန္ေအာင္
- ေလာကအလွ
- ျမေသြးနီ
Life
The adventure of life is to learn.
The purpose of life is to grow.
The nature of life is to change.
The challenge of life is to overcome.
The essence of life is to care.
The opportunity of life is to serve.
The secret of life is to dare.
The spice of life is to befriend.
The beauty of life is to give.
The joy of life is to love.
~William Arthur Ward
ကူးလူးယွက္သြယ္..
ေဝဖန္ အႀကံေပးခ်င္တာေလးေတြ ရွိရင္..
alwanpyay.ppt@gmail.com
ကို ဆက္သြယ္ ေပးပို႕လို႕ ရပါတယ္ရွင္..။
ေက်းဇူးတင္ ခင္မင္စြာ ႀကိဳဆိုလွ်က္ပါေနာ္။
alwanpyay.ppt@gmail.com
ကို ဆက္သြယ္ ေပးပို႕လို႕ ရပါတယ္ရွင္..။
ေက်းဇူးတင္ ခင္မင္စြာ ႀကိဳဆိုလွ်က္ပါေနာ္။
လာလည္တာ ေက်းဇူးေနာ္..
ေကာင္းေသာေန ့ပါ..
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..
ခင္မင္မွဳ ေျခရာေလးမ်ား...
ျမန္မာ စံေတာ္ခ်ိန္
Followers
To Download Zaw Gyi Font
Powered by Blogger.
Wednesday, October 10, 2012
ဖ်ားတဲ႕ည
7:50 AM | Posted by
Phyu |
Edit Post
-->
-->
မေန႕ညက အေႀကာင္းကို ျပန္ေတြးမိေတာ႕ ကၽြန္မကို ေဆးေသာက္ေအာင္နဲ႕ အားရွိေအာင္ လုပ္ေပးခဲ႕သူရဲ႕ ေစတနာနဲ႕ ေမတၱာ ကို ကၽြန္မ ျပန္ေတြးမိလာတယ္။ သူဟာ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ေပမယ္႕ လူနာတစ္ေယာက္လို ကၽြန္မကို အေသးစိတ္ ဂရုတစိုက္ မေမးခဲ႕ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္မ အစားလည္း စားျဖစ္မွာ ေဆးလည္း ေသခ်ာ ေသာက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ ဘယ္လို ေစာင္႕ေရွာက္ရမယ္႕ဆိုတာေတာင္
မသိႏိုင္ မေတြးႏိုင္ ေတာ႕တဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို ႀကံဳဖူးလား။ အဲဒီလို ျဖစ္တတ္တာ တကယ္႕ကို
ေနမေကာင္းတဲ႕ အခ်ိန္ေပါ႕။ ကၽြန္မ မေန႕ညက ကိုယ္ေတြ အရမ္းပူ ၊ ေခါင္းေတြ
အရမ္းမူးျပီး ဖ်ားခဲ႕တယ္။
အဲဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာမွ ကိုယ္တစ္ ေယာက္တည္း
ဆိုတာကို သတိထားမိျပီး အားငယ္ မိပါတယ္။ ကၽြန္မ အေမနဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕
ခ်စ္တဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေတြသာ ႀကားရင္ေတာ႕ လုပ္ခ်င္ဦးေလ အပ်ိဳႀကီး ဆိုတာမ်ိဳးပဲ
ေျပာ ေလမလား။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ႕ အေမ႕ကို လြမ္းမိတယ္။
ဒါေပမယ္႕ အသက္ႀကီး ေနျပီျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္မအေမကို
ဒုကၡမေပးခ်င္သလို၊ သူတို႕ မိသားစု ကိုယ္စီနဲ႕ သူတို႕ဘာသာ အလုပ္မ်ားေနမယ္႕
ကၽြန္မရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီကိုလည္း လွမ္းျပီး အပူမေပးခ်င္ပါဘူး။
တစ္ကိုယ္လံုး နာက်င္ျပီး ေခါင္းမူးနဲ႕ အျပင္၊
ေခါင္းထဲကလည္း နာေနတယ္။ လူက လွဳပ္ကို မလွဳပ္ႏိုင္ေတာ႕တာပါ။ အမွန္ေတာ႕ ဒီည
မတိုင္ခင္ မေန႕က ညေနကတည္းက လူက ကိုယ္ နဲနဲေႏြးေနတာ ဒါေပမယ္႕ ဒီလိုပဲ ေဆးေသာက္
သြားလာရင္း ေပ်ာက္တတ္တဲ႕သူ ဆိုေတာ႕ ဘိုင္အိုဂ်က္ဆစ္ တစ္လံုး ေသာက္ျပီး
အိပ္လိုက္တယ္။
ေနာက္ေန႕မနက္ ကလည္း ဘိုင္အိုဂ်က္ဆစ္ ေနာက္ တစ္လံုး
ေသာက္ျပီး အလည္လာတဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသူ သူငယ္ခ်င္းကို ရန္ကုန္တစ္ဝိုက္ တစ္ေနကုန္
လိုက္ျပေပးေတာ႕ မိုးက ရြာလိုက္ ေနက ထပူလိုက္နဲ႕ သူသြားခ်င္တဲ႕ တရုတ္တန္းကို
ပို႕ျပီးတဲ႕ အခ်ိန္မွာ မ်က္လံုးေတြေတာင္ ဝါးလာသလိုပဲ ကိုယ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ပူေနျပီ။
အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ လူက အိမ္ေပၚေရာက္ေအာင္
မနည္း ျပန္တက္ရတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဘိုင္အိုဂ်က္ဆစ္ေသာက္ျပီး အိပ္ယာထဲ
မနည္းလွဲခ်လိုက္ရတယ္။ ခဏေနေတာ႕ ကၽြန္မေဘးက ဖုန္းေလးျမည္လာတယ္။ တဖက္ကလူ ကၽြန္မ ဖုန္းျပန္ေျဖတဲ႕
အသံကို ႀကားေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ လန္႕သြားပံုရတယ္။
ကၽြန္မကို ဘာစားျပီျပီလဲ ဘာေဆးေသာက္ျပီးျပီလဲ လို႕
ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးပါတယ္။ ေနာက္ျပီး အစာစားဖုိ႕ ကၽြန္မကို ေခ်ာ႕ေျပာတယ္။ အဲဒီ
အခ်ိန္မွာ ခံစားေနရတဲ႕ ေဝဒနာေႀကာင္႕ ကၽြန္မ ဘာစားရမယ္ ဆိုတာေတာင္ မေတြးႏိုင္ေတာ႕ပါဘူး။
သူက ကၽြန္မ မလွဳပ္ခ်င္ေအာင္၊ ဘာမွ မစားခ်င္ေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ သူသိပါတယ္။
ဒါေပမယ္႕ ဗိုက္ထဲမွာ အစာမရွိလို႕ မျဖစ္တဲ႕
အေႀကာင္းကို နားဝင္ေအာင္ ေျပာရွာတယ္။ ေနာက္ျပီး ကၽြန္မ ေခါင္းထဲ ဟာေနတာကို
သူသိေနသလို အိမ္မွာ ဘာရွိလဲ ဆိုတာကို သူကပဲ တစ္ခုခ်င္းစီ ရြတ္ျပတယ္။ ေနာက္ဆံုး
သူရြတ္ျပသမွ် ထဲမွာ “ေကြကာအုတ္” ေတာ႕ရွိတယ္ဆိုတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မ ေခါင္းထဲမွာ
ေပၚလာတာေႀကာင္႕ အင္းလို ေျပာလိုက္ေတာ႕ သူက အဲဒါေလး ေဖ်ာ္ေသာက္လိုက္လို႕ ေျပာလာတယ္။
ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္မမွာ ေရေႏြးမရွိျပန္ဘူး။ ကၽြန္မက ဒီအတိုင္း ေရေအးနဲ႕ ေသာက္ခ်လိုက္မယ္လို႕ ခပ္ေပေပ ေျပာေတာ႕ အဲဒီလိုဆိုရင္ ကၽြန္မ အစာအိမ္က ေနမေကာင္းလို႕ အစာမေခ် ႏိုင္တာနဲ႕ အဆင္မေျပတဲ႕ အေႀကာင္း ေရေႏြးေလးနဲ႕ မွ အရည္ေပ်ာ္ျပီး အစာအိမ္နံရံေတြထဲ စိမ္႕ဝင္ႏိုင္မယ္႕ အေႀကာင္း စိတ္ရွည္ရွည္ထားျပီး သူ႕ခမ်ာ ေျပာရျပန္ပါတယ္။
ေနာက္ျပီး ေဆးေသာက္ဖို႕ ႀကေတာ႕လည္း
ကၽြန္မေသာက္ထားတဲ႕ေဆးေတြက ကာကြယ္ရံုမို႕ ဘာေဆးေတြ ေသာက္ရမယ္ ရွိလား ဆိုတာကို
တစ္ခုခ်င္း ရြတ္ျပျပီး ကၽြန္မကို ရွိတဲ႕ ေဆးေတြကို သတိရေအာင္ ေသာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးျပန္ပါတယ္။
ေရေႏြးတည္ဖို႕ ေအာက္ဆင္းေတာ႕ ကၽြန္မအေဆာင္
ေအာက္ထပ္က အစ္မေတြက ကၽြန္မ ေနမေကာင္းတာ သိသြားျပီး သူတို႕ ကိုယ္တိုင္
ေရးေႏြးက်ိဳေပးႀကတယ္။ ကၽြန္မကို ေဆးေသာက္ဖို႕လည္း သူတို႕မွာ ရွိတဲ႕ ေဆးေတြကို
ထုတ္ေပးတယ္။
ေကြကာအုတ္နဲ႕ ေဆးေသာက္ျပီးသြားတဲ႕အခါ ကၽြန္မကို
စိတ္ကိုေလွ်ာ႕ခ်ျပီး စိတ္ခ်လက္ခ် ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ဖို႕ ေျပာပါတယ္။ လံုးဝ
အိပ္မေပ်ာ္ရင္ သူဆီဖုန္းဆက္ဖို႕နဲ႕ မနက္ျဖန္ ေဆးခန္း ဆက္ဆက္ သြားဖို႕ မွာျပီး
သူဖုန္းခ် သြားတဲ႕ အခ်ိန္က စျပီး ကၽြန္မ စိတ္ထဲမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး မိုးသံေတြ
ႀကားမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႕တယ္။
ဒီေန႕မနက္မွာေတာ႕ ကၽြန္မ အဖ်ားေသြး ရွိေသးေပမယ္႕
ေခါင္းထဲက နာျပီး မူးေနတာေတြ ကိုယ္ေတြ နာေနတာေတြ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။
ေမတၱာတန္္ဖိုး
ကၽြန္မ ဒီမနက္ ေနလံုးဝေကာင္းေသးတာ မဟုတ္ေပမယ္႕
မေန႕ညကေလာက္ မဆိုးေတာ႕ တာေႀကာင္႕ ေတာ္ေတာ္ အားတက္သြားတယ္။
ကၽြန္မ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေနမေကာင္းတဲ႕ သူေတြကို
ေတြရင္ ဖ်ားတာေလာက္ကို စာမဖြဲ႕ မိပါဘူး။ ေရာဂါ တစ္ခုခု ရသြားတဲ႕ သူေတြကို ေလာက္ပဲ
အသည္းအသန္လို႕ သတိျပဳ မိတယ္။ ဖ်ားတာေလာက္ဆို အင္း သူငယ္ခ်င္းေရ ဖ်ားေနလား
ဆိုတာေလာက္ပဲ ေမးျပီး ျပီးသြားမိပါတယ္။ တကယ္ ကိုယ္ခံစားရတဲ႕ အခါ အဲဒီထက္ ဆိုးမွန္း
ခံစားမိမွ နားလည္ပါတယ္။ အကူအညီ လိုတယ္ ဆိုတာလည္း သတိထားမိတယ္။
မေန႕ညက အေႀကာင္းကို ျပန္ေတြးမိေတာ႕ ကၽြန္မကို ေဆးေသာက္ေအာင္နဲ႕ အားရွိေအာင္ လုပ္ေပးခဲ႕သူရဲ႕ ေစတနာနဲ႕ ေမတၱာ ကို ကၽြန္မ ျပန္ေတြးမိလာတယ္။ သူဟာ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ေပမယ္႕ လူနာတစ္ေယာက္လို ကၽြန္မကို အေသးစိတ္ ဂရုတစိုက္ မေမးခဲ႕ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္မ အစားလည္း စားျဖစ္မွာ ေဆးလည္း ေသခ်ာ ေသာက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေနာက္ျပီး တစ္ေဆာင္တည္း အတူေနတဲ႕ အစ္မေတြကလည္း ေအာက္ထပ္မွာ
ဆိုေတာ႕ သူတိုက္တြန္းလို႕သာ ကၽြန္မ ေအာက္ဆင္းသြား မိလို႕သာ တစ္ေဆာင္တည္း ေနတဲ႕
အစ္မေတြက ကၽြန္မ ေနမေကာင္းတာ သိသြားတာ မဟုတ္ရင္ ကၽြန္မ ဘာျဖစ္လို႕
ဘာျဖစ္မွန္းေတာင္ သူတို႕ သိႀကမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေနမေကာင္းမွန္း သိေတာ႕ အဲဒီ
အစ္မေတြကလည္း မျငိဳမျငင္ ဝိုင္းျပီး ေရေႏြးႀကိဳေပး ေဆးေတြ ရွာေပးလုပ္ေပးႀကတယ္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ႕ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ လံုျခံဳမွဳကိုပါ
တစ္ဆက္တည္း ခံစားရပါတယ္။ ဖုန္းထဲက အားေပးေနတဲ႕ သူ႕အသံကို ႀကားရတာရယ္။ ေအာက္က
အစ္မေတြ ကၽြန္မ ေနမေကာင္းတာကို သိေနတာေႀကာင္႕လည္း ပါပါမယ္။ ေနာက္ျပီး ေဆးလည္း
အေသခ်ာ ေသာက္မိျပီးသြားတာ ေတြေႀကာင္႕ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ အားရွိလာျပီး ႏွစ္ႏွစ္
ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႕တာပဲ လို႕ ျပန္ေတြးမိလိုက္တယ္။
ေနမေကာင္းသူ တစ္ေယာက္အတြက္ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္
ေစာင္႕ေရွာက္ဖို႕ အျပည္႕အဝ မတတ္ ႏိုင္ေတာ႕တဲ႕ အခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္အတြက္
ေမတၱာတရားနဲ႕ ဂရုစိုက္မွဳဟာ ေကာက္ရိုးတမွ်င္ ဆိုတာထက္ပိုတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မ
ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္မိ သြားသလို သူနဲ႕ အေဆာင္အတူေန အစ္မေတြ ေပးခဲ႕တဲ႕ ေမတၱာကို
တန္ဖိုးထားျပီး လက္ဆင္႕ကမ္းမိမွာပါ။
တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မတို႕ ေမတၱာလိုတယ္လို႕
မထင္မိတဲ႕ သူေတြ ေမတၱာလိုေနေႀကာင္း သတိထားမိဖို႕လည္း လိုေသးတယ္ ဆိုတဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
အေႀကာင္းကို ဒီေန႕ သူတို႕ ကၽြန္မကို ထပ္ျပီး သင္ႀကားေပးလိုက္တာပါပဲ။ အားလံုးလဲ ကၽြန္မလိုပဲ
သတိထားမိေအာင္ နဲ႕ သူတို႕ ေမတၱာကို သတိတရ ရွိဖို႕ ဒီစာေလးကို ေရးမိပါတယ္။
ဒီေန႕ ေနမေကာင္းေတာ႕ အိမ္မွာ ကပ္ေနရင္ တစ္ေနကုန္
သီခ်င္းနားေထာင္လိုက္ ပ်င္းရင္ Facebook တက္ႀကည္႕လိုက္နဲ႕ လုပ္ေနရတယ္။ ကၽြန္မ
ထပ္ကာ ထပ္ကာ နားေထာင္ ျဖစ္တဲ႕ ေအာင္ရင္ ရဲ႕ ဖ်ားတဲ႕ည သီခ်င္းေလးကိုပါ တင္ေပးလိုက္လိုက္တယ္…
ဖ်ားတဲ႕ညရဲ႕ ခံစားခ်က္ဟာ ေအာင္ရင္ သီခ်င္းထဲကအတိုင္းပါပဲ... တစ္ေယာက္တည္း ေနရတဲ႕ သူအတြက္ေတာ႕ ေဝဒနာ အေမွာင္တိုက္ေတြႀကားမွာ တိုးတိုးေလး ငိုမိတဲ႕ ညေတြပါပဲ။
ခင္မင္စြာျဖင္႕..
အလြမ္းေျပ
Labels:
စကားစျမည္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments: