My Blog List

ေရးခဲ႕ျပီးသမွ်ေတြ

Life

The adventure of life is to learn.
The purpose of life is to grow.
The nature of life is to change.
The challenge of life is to overcome.
The essence of life is to care.
The opportunity of life is to serve.
The secret of life is to dare.
The spice of life is to befriend.
The beauty of life is to give.
The joy of life is to love.

~William Arthur Ward

ကူးလူးယွက္သြယ္..

ေဝဖန္ အႀကံေပးခ်င္တာေလးေတြ ရွိရင္..

alwanpyay.ppt@gmail.com

ကို ဆက္သြယ္ ေပးပို႕လို႕ ရပါတယ္ရွင္..။
ေက်းဇူးတင္ ခင္မင္စြာ ႀကိဳဆိုလွ်က္ပါေနာ္။


လာလည္တာ ေက်းဇူးေနာ္..

ေကာင္းေသာေန ့ပါ..
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..



ခင္မင္မွဳ ေျခရာေလးမ်ား...

ျမန္မာ စံေတာ္ခ်ိန္

Followers

To Download Zaw Gyi Font

Zaw Gyi Font
Powered by Blogger.
Monday, May 5, 2014

Dear Diary_May 5th 2013

10:43 AM | Posted by Phyu | Edit Post


ခ်စ္ေသာ ဒိုင္ယာရီ
ဒီေန႕ ကၽြန္မအတြက္ေတာ႕ အထိတ္တလန္႕ ေန႕တစ္ေန႕ပဲ.. ဒီေန႕မနက္ေစာေစာ အိပ္ယာႏိုးေတာ႕  အိမ္မွာလာေနတဲ႕ ေႀကာင္ကေလး ႏွာေခါင္းမွာ ေသြးေတြနဲ႕ ေတြ႕ေတာ႕ လန္႕သြားတယ္။ ကၽြန္မလည္း တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ အိမ္မွာရွိတဲ႕ Septidine Solution ကိုပဲထည္႕ေပးလိုက္တာေပါ႕။အနာသက္သာေအာင္ဆိုျပီးေလ။ ညေနျပန္ေရာက္ေတာ႕ ေႀကာင္ကေလးခမ်ာ ေမ်ာ႕ေမ်ာ႕ေလးပဲ က်န္ေတာ႕တယ္။ သူ႕အနာက ေသြးမတိတ္ဘဲ ႏွေခါင္းက အသက္ရွဴလို႕ မရဘူးထင္ပါရဲ႕.. အသက္ကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ ခက္ခက္ ခဲခဲရွဴေနရရွာတယ္။ အိမ္ျပန္ျပန္လာခ်င္းေတာင္ သတိမထားမိေသးဘူး သီခ်င္းေတြ ဘာေတြ နားေထာင္လိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္မွ သူ႕အသက္ရွဴသံႀကားမွ လန္႕သြားတာ။ ေခါင္းထဲမွာ အသိဝင္လာတာက ေႀကာင္ကေလး ေသသြားရင္ ငါ႕အျပစ္မကင္းဘူးဆိုတဲ႕ ထိတ္လန္႕မွဳလည္းပါတယ္။ ဒါလိုနဲ႕ ေဆးခန္းရွာျပီး ေဆးခန္းျပရပါေတာ႕တယ္။ ေဆးခန္းက ျပန္ေရာက္ေတာ႕ ေနရာသစ္ကို သြားခဲ႕ရတာရယ္၊ ဒဏ္ရာနာတာရယ္၊ ေဆးထိုးခံရလို႕ ေႀကာက္ေနတာရယ္ေပါင္းျပီး သူလည္း အထိတ္တလန္႕ေလး ျဖစ္ေနရွာပါတယ္။
          တစ္ခါက သူငယ္ခ်င္း အေမရိကန္မေလး တစ္ေယာက္က သူ႕ေခြးေလးကို သူမရွိတုန္း ထိန္းေပးဖို႕ အကူအညီေတာင္းဖူးတယ္။ သူက သူ႕ေခြးကို မနက္တို႕ ေက်ာင္းမသြားခင္ ဘာေကၽြးခဲ႕ပါ။ ေက်ာင္းသြားရင္ ဘယ္လို ထားခဲ႕ပါ။ ညေနဘာေကၽြးခဲ႕ပါ။ ေနမေကာင္းဘူး ထင္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ပါေတြအျပင္ သူေခြးနဲ႕ ညေနတိုင္း ေဆာ႕ေပးပါဆိုတာပါ ပါတယ္။ တို႕စိတ္ထဲမွာ သူ႕မွာတာေတြ နားေထာင္ရင္း ေတာ္ေတာ္ သဲသဲပိုတာပဲ ေတြ႕ေနႀက ေခြးေတြနဲ႕ သူ႕ေခြး ကုသိုလ္ကံမ်ား ကြာလိုက္တာလို႕ေတြးျပီး သူ႕ နင္ေခြးေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းတာပဲ နင္က ေတာ္ေတာ္ဂရုစိုက္တယ္ေနာ္လို႕ေျပာေတာ႕။ သူျပန္ေျပာတဲ႕ စကားကို ကိုယ္ ျပန္ျပီး မွတ္မွတ္သားသား ရွိမိပါတယ္။
          ငါေခြးေမြးတယ္ဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္း ေနပါမ်ားေတာ႕ အထီးက်န္ဆန္တာရယ္ တစ္ကိုယ္ေကာင္း စိတ္မ်ားလာတာရယ္ကို ဘရိတ္အုပ္ဖို႕ေလ။ ေနာက္ျပီး သူတို႕ေလးေတြမွာလည္း ခံစားခ်က္ရွိတယ္ နာက်င္တတ္တယ္။ ဒါေႀကာင္႕ သူကို ငါနဲ႕အတူ ေနဖို႕ ေခၚထားျပီးတဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူကို တာဝန္ယူဖို႕လိုသလို သူ႕ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာေပးတတ္ဖို႕ သူ႕ကို အေဖာ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႕လိုတယ္။ ဒါက လူသားဆန္တဲ႕ စိတ္ကို ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ ေမြးျမဴျခင္း တစ္မ်ိဳးပဲ။ ဒါေႀကာင္႕ ကေလးေတြကို ေခြးေလး ေႀကာင္ေလးေတြ ေမြးဖို႕ အက်င္႕လုပ္ေပးသင္႕တာေလလို႕ သူက ရွင္းျပပါတယ္။ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား အသင္းအဖြဲ႕နဲ႕ ေနႏိုင္မွဳနဲ႕ အထီးက်န္မဆန္ဖို႕လို႕ သူက အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပတယ္။
          အမွန္ဆို ကၽြန္မက အေကာင္ပေလာင္ေလးေတြကို ခ်စ္တတ္ေပမယ္႕ ေမြးဖို႕ႀကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ စဥ္းစားတယ္။ ပါးစပ္ကေတာ႕ ဟိုေခြးမ်ိဳးေလး ေမြးခ်င္လိုက္တာ ဒီအေကာင္မ်ိဳးေလး ခ်စ္တယ္ ေျပာေပမယ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ကင္းကင္း ေနခ်င္လို႕ လက္ေတြ႕ေမြးဖို႕ အေကာင္အထည္ ဘယ္ေတာ႕မွ မေဖာ္တတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ေရွာင္လြဲမရလို႕ ကၽြန္မ ေမြးခဲ႕ရတဲ႕ အေကာင္ေတြ ေတာ႕ ရွိပါတယ္။ အ႕ံႀသဖို႕ေကာင္းတာက အဲဒီ အေကာင္ေတြက ေႀကာင္ေတြခ်ည္းပါပဲ။
ပထမ ေႀကာင္ကေလးက ေႀကာင္ကေလး ဖိုးသားအထီးေလးပါ။ အခု အိမ္မွာ ရွိေနတဲ႕ ေႀကာင္ေလးနဲ႕ အေရာင္တူေပါ႕။ မွတ္မွတ္ရရ ပထမ ေႀကာင္ေလး ေရာက္လာတာက ကၽြန္မ ၈ တန္းႏွစ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႕ အတူတူ အိမ္ေပၚက ျပဴတင္းေပါက္နားမွာ စာက်က္ေနတုန္းပါ။ ေႀကာင္ကေလးက ဘယ္က ေရာက္လာမွန္းမသိ ကၽြန္မ ေျခေထာက္နားကို ပြတ္သီးပြတ္သတ္လာလုပ္ေတာ႕ ကၽြန္မက ဟယ္ ဘယ္က ေႀကာင္ပါလိမ္႕လို႕ ဆိုေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းက နင္ေႀကာင္က် ႀကည္႕မလားဆိုျပီး ေႀကာင္ေလးကို ျပဳတင္းကေန ပစ္ခ်ပါတယ္။ ေႀကာင္ေလးကလည္း ကၽြမ္းက်င္အဆင္႕ပါပဲ ေျခေထာက္နဲ႕ က်သြားျပီး အိမ္ေပၚကို ေလွကားကေနတဆင္႕ ျပန္တက္လာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႕ သူမျပန္ေတာ႕ပါဘူး။ သူက လူစကားလည္း နားလည္သလို အကင္းလည္း ပါးပါတယ္။ ေႀကာင္ကိုင္တာ မႀကိဳက္တဲ႕ ကၽြန္မ ေဖေဖ အလစ္ေရာက္မွ ကၽြန္မ အခန္းထဲ ေရာက္ေအာင္လာ။ စာက်က္ရင္ ေပါင္ေပၚမွာ လာထိုင္ အိပ္ယာေျခရင္းမွာ လာအိပ္တတ္သလို ကၽြန္မ အခန္းတံခါးကိုလည္း ေစ႕ထားရင္ သူ႕လက္ကေလးနဲ႕ ကေလာ္ျပီး ဖြင္႕တတ္ပါတယ္။ အခြၽဲလည္းေတာ္ေတာ႕ ကၽြန္မတို႕ တစ္အိမ္လံုး ေဖေဖကလြဲလို႕ သူ႕ကို ခ်စ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ၁၀ တန္း စာေမးပြဲေျဖကာနီးေလာက္မွာပဲ သူညဘက္အျပင္ထြက္ရင္း ျပန္ေရာက္မလာဘဲ ေပ်ာက္သြားခဲ႕ပါတယ္။ အဲဒီက တည္းက ကၽြန္မဝမ္းနည္းရတာကို မခံစားခ်င္လို႕ ဘာေကာင္မွ ထပ္မေမြးေတာ႕ဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ႕ပါတယ္။
ဒုတိယ ေႀကာင္မေလး မီမီ နဲ႕ ဆံုရတာ ကၽြန္မ ခ်င္းမိုင္မွာ ေက်ာင္းတက္တုန္းကေပါ႕ ကၽြန္မ အေဆာင္ ဝရံတာကို ေႀကာင္မေလးတစ္ေကာင္ ေရာက္လာပါတယ္။ သူ႕မွာ လည္ပတ္ေလးေတာင္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္မလည္း ျပန္ႏိုး ျပန္ႏိုးနဲ႕ ႀကည္႕ေနေပမယ္႕ မျပန္တဲ႕ အျပင္ အစာပါေတာင္းလာေတာ႕ ကၽြန္မလည္း သူ အိမ္မျပန္တတ္ဘဲ ဗိုက္ဆာေနရွာတယ္ ဆိုျပီး ငါးေသတၱာေလး ေဖာက္ေကၽြးလိုက္ရာက ျပန္ကို မျပန္ေတာ႕လို႕ ဒီအတိုင္းဘဲ အခန္းမွာ ေခၚထားလိုက္ရ ျပန္တယ္။ ဒီေႀကာင္မေလးကေတာ႕ နဲနဲ ႀကီးက်ယ္ပံုပါပဲ ေခါင္းအံုးေပၚ အတင္းတက္တက္အိပ္လို႕ ဖက္စရာမရွိရင္ အိပ္မေပ်ာ္တဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ဖက္အိပ္တဲ႕ ေခါင္းအံုး တစ္လံုးကို သူ႕ကို ေပးလိုက္ရေတာ႕တယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ေနတဲ႕ အခ်ိန္ဆိုေတာ႕ ေႀကာင္မေလးက အေဖာ္လုပ္လို႕ ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ျပီး သူက သန္႕ပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ မစင္လံုးဝ မစြန္႕ဘဲ အိမ္သာထဲ ဝင္တတ္တာေႀကာင္႕ ကိုယ္ေရလိုက္ေလာင္းရတာအျပင္ ဘာမွ ကိစၥမရွဳပ္ပါဘူး။ သူ႕နာမည္လည္း မသိေတာ႕ မီမီလို႕ ေခၚရင္ အဲဒီလိုပဲ ဆက္ေခၚျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႕ေတာ႕ အမဲနဲ႕အျဖဴစပ္ျပီး မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႕ ေႀကာင္မေလးကို ပိုးတဲ႕ ရုပ္ဆိုးဆိုး ေႀကာင္ႀကီး ေရာက္လာတာကေတာ႕ ကၽြန္မကို ပိုျပီး အပ်င္းေျပေစပါတယ္။ ေႀကာင္ႀကီးက ရုပ္ဆိုးသေလာက္ သေဘာေကာင္းျပီး စိတ္ရွည္ရွာတယ္။ ကၽြန္မ ေႀကာင္မေလး ကဲကဲဆတ္က သူ႕ကို လွည္႕ေတာင္မႀကည္႕ပါဘူး။ သူ႕ခမ်ာ ဝရန္တာကေန ထိုင္ပဲ ႀကည္႕ေနရပါတယ္။ စာထိုင္လုပ္ေနတဲ႕ ကၽြန္မက သူတို႕ ႏွစ္ေကာင္ႀကားက ေအာင္သြယ္ပါ။ ေႀကာင္ႀကီးကို ကၽြန္မက ဝင္ခြင္႕ျပဳတဲ႕ ပံု လုပ္ျပလို႕  ေႀကာင္ႀကီးက အထဲကို ေျခလွမ္းမယ္ ဟန္ျပင္တာနဲ႕ ေႀကာင္မေလးက ပါးထြက္ရိုက္ပါတယ္။ ေႀကာင္ႀကီးက ဘာမွ မလုပ္ဘဲ သူထိုင္ႀကည္႕ေနတဲ႕ နားကို ျပန္သြား ထိုင္ျပီး ေနျမဲအတိုင္း ျပန္ေနပါတယ္။ ဒီလိုက ညတိုင္းပါပဲ။ သူတို႕ ႏွစ္ေကာင္ႀကည္ႏိုး ႀကည္ႏိုးနဲ႕ ကၽြန္မလည္း ႀကည္႕ေနတာ ေႀကာင္မေလးက လံုးဝကို လွည္႕မႀကည္႕တာပါပဲ။ လနဲ႕ခ်ီျပီး ႀကာတဲ႕အထိ အေျခအေနက မတိုးတက္ပါဘူး။ အိမ္ကိုလာလည္တဲ႕ အစ္မကေတာင္ ဒီအခန္းက လူမေျပာနဲ႕ ေႀကာင္မေတာင္ စြန္တယ္ေဟ႕ ဆိုျပီး ေနာက္တဲ႕အထိပါပဲ။ ကၽြန္မ အေဖေနမေကာင္းလို႕ ေက်ာင္းခဏနားျပီး အိမ္ျပန္လာေတာ႕ ကၽြန္မအခန္းကို ဆက္ေနတဲ႕ အဲဒီအစ္မနဲ႕ မီမီကို႕ ထားခဲ႕ရပါတယ္။ သူ႕ဆီကေန ေႀကာင္မေလးနဲ႕ ေႀကာင္ထီးႀကီး ေနာက္ဆံုးေတာ႕ အဆင္ေျပသြားတဲ႕အေႀကာင္း ဒါေတာင္ ေႀကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္ ႏိုင္စားေႀကာင္း ျပန္ႀကားရပါေသးတယ္။ အခုေတာ႕ အဲဒီ အစ္မလည္း ျပန္လာျပီမို႕ ေႀကာင္မေလးလည္း ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ ေရာက္ေနလဲ မသိေတာ႕ပါဘူး။ ဒီေႀကာင္မေလးကို က်ေတာ႕ ကၽြန္မက စြန္႕ခြာခဲ႕သူပါ။
ဟက္ပီးကေတာ႕ အခု ကၽြန္မ အိမ္မွာ ေရာက္ေနတဲ႕ ေႀကာင္ထီးေလး။ ဒီေန႕ ဒဏ္ရာနဲ႕ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတဲ႕ ေႀကာင္ေလးေပါ႕။ သူကေတာ႕ ေဘးအိမ္ကပါ။ သူ႕ကို ကၽြန္မ ေမြးကင္းစကပဲ ျမင္ဖူးပါတယ္။ သူကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ႕ အိမ္ ေရာက္လာတာက အေႀကာင္းရွိပါတယ္။ သူ႕အေမက ေနာက္ထပ္ သားကေလးေတြ ထပ္ေမြးလိုက္တာရယ္ သူအိမ္မွာ ကေလးေတြရွိေတာ႕ သူ႕ကို အေကာင္ေပးမေနဘဲ ဆြဲလားရမ္းလားလုပ္တာေႀကာင္႕ သူ ေအးေအးေဆးေဆး မေနရလို႕  ကၽြန္မအိမ္ကို လာဖို႕ သူ စိတ္ကူးေပါက္သြားပံုရပါတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႕ ဝင္လာေနျပီး မျပန္ေတာ႕ပါဘူး။ ကၽြန္မကလည္း မေမြးခ်င္ေတာ႕ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး သူ႕ကို အျပင္ထုတ္ တံခါးပိတ္ထားရင္ သူက အေပါက္ရွာျပန္ဝင္ပါတယ္။ ဗိုက္မဆာမခ်င္းေတာ႕ အသံတိတ္ျပီး ျငိမ္ေနပါတယ္။ ဗိုက္ဆာရင္ေတာ႕ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ေတာင္းတတ္ပါတယ္။ ေတာင္းမရရင္ ကၽြန္မ ရိုက္ေနတဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာေပၚအထိ တက္ျပီး ကၽြန္မလက္ကို ဖမ္းလိုက္ အစာေတာင္းလိုက္လုပ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္မလည္း သမီးအႀကီးမို႕ သူ႕လို ေနရာေပ်ာက္တဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိတာရယ္ေႀကာင္႕ အစာနဲ႕ေရ ေပး၊  ဒီလိုနဲ႕ အိပ္စရာေနရာေပးလိုက္ျပီး ေပ်ာ္သလိုေန မေပ်ာ္ရင္ျပန္ဆိုျပီး သေဘာထားလက္ခံထားလိုက္တာပါ။ ဟက္ပီးရဲ႕ ေကာင္းတဲ႕ အက်င္႕ေလးေတြက မေႏွာက္ယွက္တတ္တာရယ္ နားညည္းေအာင္မလုပ္တတ္တာရယ္၊ မညစ္ပတ္တာရယ္ပါပဲ။ အေပါ႕အပါးကို အျပင္ ထြက္သြားပါတယ္။  အခု ဒီစာကို ေရးေနတဲ႕ အခ်္ိန္မွာလည္း သူ နာက်င္ေနတဲ႕ ႀကားက အျပင္ကို အေပါ႕ထြက္သြားေနေသးပါတယ္။ ေနာက္သူက သူ႕ဘာသာသူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနျပီး ေဆာ႕ေနတတ္လို႕ ဟက္ပီးလို႕ ကၽြန္မက နာမည္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အိမ္မွာ ရွိတဲ႕ အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ႕ ကၽြန္မ အနားမွာပဲ ေနေနတတ္ျပီး ကၽြန္မ ေရခ်ိဳးရင္ ေရခ်ိဳးခန္းနား အထိ လိုက္ထိုင္ေနတတ္သလို အိမ္သာတက္ရင္ေတာင္ အျပင္မွာ ငုတ္တုတ္လိုက္ထိုင္ေနတတ္တာေႀကာင္႕ ကၽြန္မမွာ တအ႕ံတႀသ ျဖစ္ရေအာင္ သူက လူခင္တတ္ျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္မ မရွိတဲ႕ အခ်ိန္လည္း သူ႕အတြက္ ပူစရာမလိုပါဘူး သူ႕နဂိုအိမ္ဆီ သူျပန္ေနေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေႀကာင္႕ သူေႀကာင္႕ ကၽြန္မ ဝန္မပိုရပါဘူး။
ပထမေႀကာင္ေလးက ေပ်ာက္သြားခဲ႕တယ္။ ဒုတိယ ေႀကာင္ေလးကို ကၽြန္မ ထားခဲ႕တယ္။ အခု ဟက္ပီး နာက်င္ခံစားေနရတာ ျမင္ရေတာ႕ ဒီတစ္ေကာင္ေတာ႕ ေသကြဲမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္ ဆိုျပီး ကၽြန္မ လန္႕ေနမိပါတယ္။ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ  ပူတတ္တဲ႕ အမ်ိဳးပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ ေလာကမွာ ဆံုေတြမွဳေတြက ေရစက္ပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြက ေရွာင္လႊဲလို႕ မရႏိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္မဆီ ေႀကာင္ကေလးေတြ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တာဟာလည္း ေရစက္ပါပဲ။ ေနာက္ျပီး ကၽြန္မ သိပ္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ေလာက္တဲ႕ အခ်ိန္ေတြကိုလည္း ထိန္းညွိေပးဖို႕ သူတို႕ ေရာက္လာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သံေယာဇဥ္ထားရမွာ ေႀကာက္လို႕ ဘာမွ မေမြးခ်င္ေပမယ္႕ သူ႕အလိုလို ေရာက္လာတဲ႕ ေႀကာင္ကေလးေတြ အေပၚကိုေတာ႕ ကၽြန္မ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္အျပည္႕ထားျပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေမတၱာေပး ေစာင္႕ေရွာက္ခဲ႕ပါတယ္။ အခု ဟက္ပီးကိုလည္း ကၽြန္မ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ႕ လုပ္ေပးခဲ႕တာပါပဲလို႕ စိတ္ေျဖရေတာ႕မွာေပါ႕… သူ ေနျပန္ေကာင္းမယ္လို႕ေတာ႕ ေမွ်ာ္လင္႕ရတာပါပဲေလ။ 
၅ ေမ ၂၀၁၃
(တနလၤာေန႕)။ 
Labels:

0 comments:

Post a Comment
Subscribe to: Post Comments (Atom)

Audio Recording and Blogger Template. created with Artisteer.