အလြမ္းေျပ

ႏွစ္သစ္ကို ေရာက္ျပန္ပါျပီ ။ အမွန္ေျပာရရင္ ကၽြန္မအတြက္ အဂၤလိပ္ႏွစ္သစ္ကူးထက္စာရင္ ျမန္မာ ႏွစ္သစ္ကူးက ပိုအဓိပၸါယ္ရွိတယ္။ တစ္ႏွစ္စာအတြက္ ပိုေတြးျဖစ္တယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႕ ပိတ္ရက္ရွိတာကိုး။ မ်ားေသာအားျဖင္႕ အဂၤလိပ္ႏွစ္ကူးဆိုရင္ အလုပ္မပိတ္တဲ႕ ႀကားထဲက ႏွစ္သစ္ကူးပါတီပါဆက္ျပီး ပင္ပန္းလိုက္ေသးတာ မ်ားပါတယ္။

တစ္ႏွစ္အတြက္ ကိုယ္လုပ္ခဲ႕တာေတြကို ျပန္ေတြးျပီး ဘာဆက္လုပ္မလဲ ျပန္ေတြးရင္ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ အားရတာေတြေရာ၊ အားမရတာေတြေရာ အမ်ားႀကီးပဲ။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊ ျဖစ္သင္႕တာေတြနဲ႕ ျဖစ္ေနတာေတြႀကား လူေတြက အျမဲဗ်ာမ်ားႀကရတယ္မဟုတ္လား။

ကၽြန္မလည္း လူထဲက လူပါပဲ။ ဒီလိုပဲ ေပါ႕ေလ။ အဓိက က အေရွ႕ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ႀကိဳေတြးတတ္ဖို႕က လူ႕ဘဝလမ္းမွာ ေတာ္ေတာ္ အေရးႀကီးပါတယ္။ တနည္းအားျဖင္႕ အေျမွာ္အျမင္ႀကီးဖို႕ လိုအပ္တာေပါ႔။ ဒီလို ေတြးတတ္ဖို႕ ဆိုရင္ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာအားေကာင္းဖို႕ ကလည္း တနည္းတဖံု လိုအပ္ေသးတာေပါ႕။

ဟိုတစ္ေလာက ကၽြန္မ အတန္းတစ္ခုမွာ စာစသင္ေတာ႕ ကၽြန္မသင္တဲ႕ ဘာသာရပ္မွာ အေရးအႀကီးဆံုး စကားလံုး ႏွစ္လံုး ရွိပါတယ္။ အဲဒါက Good Governance နဲ႕ Globalization ပါ။ ကၽြန္မက ဘာမွ မေျပာခင္ မသင္ခင္ အားလံုးကို ေမးခ်င္ပါတယ္။ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းလို႕ ေျပာရင္ ရွင္တို႕ရဲ႕ အာရံုထဲမွာ ဘာေပၚလာလဲ။ Good Governance လို႕ ေျပာရင္ ဘာေပၚလာလဲ။
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာႀကပါလို႕ ေျပာေတာ႕ တစ္ေယာက္က ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းလို႕ ေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္ ျမိဳ႕မျငိမ္းကို ျမင္ပါတယ္တဲ႕။

ကၽြန္မက ဘာလို႕ သူ႕ကို ျမင္တာလဲ ကၽြန္မကိုေရာ အားလံုးကိုေရာ ရွင္းျပေပးပါလားလို႕ေျပာေတာ႕ သူက ဆရာႀကီး ျမိဳ႕မျငိမ္းကို သတိရတာက သူ႕ရဲ႕ လူခၽြန္လူေကာင္း သီခ်င္းေႀကာင္႕ပါ။ အဲဒီသီခ်င္းထဲက ေခတ္မီမီ ကမၻာႀကည္႕ ႀကည္႕ျမင္ ဆိုတဲ႕ စကားေႀကာင္႕ပါ။ အခု ေခတ္ျဖစ္မယ္႕ အေႀကာင္းအရာေတြကို သူအဲဒီကတည္းက ဘယ္လိုျမင္ခဲ႕လည္း ဆိုတာ ေတြးမိလို႕ပါ။

အခု ကမၻာႀကီးက သူေျပာတဲ႕ အတိုင္းျဖစ္ေနျပီး.. ကၽြန္ေတာ္တိုင္းျပည္မွာ သူေျပာတဲ႕ လူခၽြန္လူေကာင္းေတြ ႀကေတာ႕ ဘာလို႕နည္းတာလည္းလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိလို႕ပါတဲ႕။ ဒါနဲ႕ သူေျပာတဲ႕ ပြိဳင္႕ကေနစျပီး ကၽြန္မတို႕ သင္ခန္းစာ ေဆြးေႏြးခဲ႕ႀကပါတယ္။

အခု ကၽြန္မ ေနာက္ႏွစ္အတြက္ ငါ ဘာေတြ လုပ္ခဲ႕ျပီးျပီးလဲ အျပီး ဘာေတြ ဆက္လုပ္မလဲလို႕ ကိုယ္႕ရဲ႕ Mission , Vision ေတြ အေတြးမွာ ေခါင္းထဲေပၚလာျပန္တာက ဆရာ ျမိဳ႕မျငိမ္းပါပဲ။ သူလို တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္တဲ႕ အႏုပညာတစ္ရွင္တစ္ဦးရဲ႕ အေဝးႀကည္႕ ပံုေဖာ္ႏိုင္မွဳကို ကၽြန္မေခါင္းထဲ ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ ႀကည္႕စမ္းပါဦး သူ တိုင္းျပည္အတြက္ စဥ္းစားခဲ႕တာေတြေလ။ ဆရာႀကီးလိုသာ ႏိုင္ငံကို ဦးေဆာင္ခဲ႕သူေတြ ေမွ်ာ္ျမင္ႏိုင္ခဲ႕ရင္.. ေမွ်ာ္ျမင္မွဳကို လက္ေတြ႕က်က် အေကာင္ထည္ႏိုင္ခဲ႕ရင္… အခုေလာက္ဆို ကၽြန္မတို႕ တိုင္းျပည္ႀကီး ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္ေနမလဲ ေတြးမိတယ္..။

တိုင္းျပည္တစ္ခုရဲ႕ အနာဂတ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဥာဏ္ပညာနဲ႕ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးမွဳနဲ႕ အဲဒီ အေမွ်ာ္အျမင္ကို လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္တဲ႕ စြမ္းရည္ျပည္႕ဝဖို႕က အရမ္းကို အေရးႀကီးတဲ႕ အခ်က္ပါ။
ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အေျခခံ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာရွိသေလာက္ အျမင္က်ယ္ျပီး အေဝးႀကည္႕ျမင္ႏိုင္မွာမို႕.. အဲဒီျမင္ႏိုင္မွဳေတြ႕ကို လက္ေတြ႕ဆီ ဆြဲယူႏိုင္မွာမို႕ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အနာဂတ္ေကာင္းဖို႕ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ ျဖည္႕ဆည္းသင္႕တာေတြ ထပ္ျဖည္႕ဆည္းရင္း… ႀကိဳးစားရင္း… ဘဝကို ဆက္သြားေနရဦးမွာပဲ..။

တိုင္းသူျပည္သား တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စြမ္းရည္ဟာလည္း သူ႕ႏိုင္ငံကို အထိုက္အေလွ်ာက္ ပတ္သက္ေနတာပဲမို႕ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ လက္ထဲမွာ သူ႕အနာဂတ္အျပင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္လည္း ပါေနတာပါပဲ..။ ဒါေႀကာင္႕… ကိုယ္႕ အနာဂတ္အတြက္.. တိုင္းျပည္အနာဂတ္အတြက္.. ကၽြန္မတို႕ .. ေနာက္ႏွစ္သစ္မွာလည္း ဆက္ျပီး ႀကိဳးစားရဦးမွာပါပဲ…။

အဲဒီလို ႀကိဳးစားတဲ႕ အထဲမွာ.. ဘေလာ႕ေလးကို မွန္မွန္ေရးႏိုင္ဖို႕လည္း ပါတာေပါ႕ေနာ္.. ။ ကၽြန္မရဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြအေပၚ ကၽြန္မရဲ႕ တာဝန္မေက်မွဳေတြကို ဝန္ခံရင္း ႏွစ္သစ္မွာ ကၽြန္မ စာမွန္မွန္ ျပန္ေရးပါေတာ႕မယ္လို႕…။ တန္ဖိုးရွိတဲ႕ စာေတြေရးႏိုင္ဖို႕ ၊ အမ်ားအက်ိဳးျပဳစာေတြ ေရးႏိုင္ဖို႕ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ျဖည္႕တင္းႀကိဳးစားပါ႕မယ္လို႕..

ခင္မင္စြာျဖင္႕
အလြမ္းေျပ
(၁၇.၄.၂၀၁၁)
ျမန္မာ႕ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕